We zijn in Kingman, na ruim anderhalf uur rijden vanuit Williams. Onderweg luisterden we een preek en genoten we van het uitzicht buiten. Het is hier zo ontzettend mooi, het verveelt nooit! De witte bergtoppen en het platte grasland op de voorgrond, de typische dorpjes, de kronkelende snelwegen, de rotsen om je heen; niets is hetzelfde. We hebben zojuist de 99 Cents Store bezocht en kwamen erachter dat dit een illusie is. Bij de Dollar Tree is alles tenminste consistent op $1.25 geprijsd, maar hier ging het alle kanten op. Toch hebben we nog een paar leuke en nuttige dingen kunnen vinden, zoals deze deco voor ons huisje. Nu is het tijd voor de lunch, en omdat we wat geld overhouden in ons potje voor deze reis, lunchen we lekker bij Denny’s.

Onze eerste stop van vandaag: de Sandhill Curiosity Shop. Haast een soort graveyard, vol met oude borden, oud ijzer en gewoon precies zoals de naam van de winkel: veel curiositeiten. Super interessant, zo middenin een slaperig dorpje in Oklahoma.

Gisteravond verhuisden we nog halsoverkop naar een andere kamer, want Louise vond een bedwants (we think) in ons bed. We kregen van de eigenaar meteen de grootste kamer, met excuses. Zo maak je nog eens wat mee. We ontbeten vanmorgen op de kamer, luisterden een preek, ruimden alle spullen weer op in koffers en tassen en laadden onszelf weer in. Met drie kwartier over de uitgestrekte prairievlaktes reden we Badlands National Park binnen. De eerste rotspartijen, nog bescheiden in het hoge gras en in de glooiende heuvels, dienden zich aan en wij passeerden ze over een ruig en breed grindpad, waarop we grote stofwolken veroorzaakten. Regelmatig zagen we langs de weg groepen hertjes, die sierlijk wegsprongen zodra wij langsreden. Als je uitkijkt over dit geheel, besef je opeens hoe eindeloos groot de wereld is. Hoeveel uur hebben we de afgelopen dagen al niet gereden in hetzelfde land? Is het land wat aan mijn voeten ligt hetzelfde land waarin men losgaat in Las Vegas, waarin de Grand Canyon de aarde in tweeën splijt, waarin de wereld niets anders dan rood lijkt in Monument Valley? Is dit dezelfde aardbol waarop ik, duizenden kilometers verderop, een eigen leven leidt? Het gaat niet om ons, om jou of mij. Het gaat om de Schepper die dit allemaal bedacht heeft. Wij mogen Hem daarvoor eren, en dat is een eer.

Vanmorgen genoten we eerst van het complimentary breakfast bij het motel. Per persoon hebben we voor deze overnachting + het ontbijt slechts $8,67 betaald. Toen op naar de Horseshoe Bend, of volgens Lou de paardenlaars, wat maar tien minuten rijden was vanuit Page. Via een wandelpad van ongeveer een halve kilometer langs de mooiste roodachtige vlaktes en vergezichten sta je opeens aan de rand van het ravijn, met het watertje in de vorm van een hoefijzer om een grote rots heen stromend. Ernaar kijkend zie je simpelweg geen diepte meer, zo overweldigend is het. De rotsachtige grond ligt als dunne plakjes op elkaar gestapeld, wat zorgt voor het interessantste terrein wat je je kunt voorstellen. Ik ben gek op alle fascinerende details! Er liep trouwens ook een super blij hondje, die bij het zien van het uitzicht enthousiast begon te kwispelen. Zonder riem zou hij zo over de rotspartijen gedanst en gerend hebben. Toen op weg naar Zion National Park. Onderweg passeerden we weer schitterende vergezichten en Kanab, waar we vorig jaar een nachtje geslapen hebben. We maakten er de auto even schoon, wat wel nodig was. Fun fact: er zijn hier in elk grote en kleine dorp food marts langs de weg en de leukste van vandaag was die ene waar die slagzin ‘hot dogs - popcorn’ was. Gelukkig bieden zij in elk geval het meest essentiële eten aan.

Hello Vegas! Na de vlucht met Frontier, waar we kennismaakten met stewardessen die rondliepen in chillkleding in plaats van uniformen en met plastic zakken in plaats van trolleys, zochten we eerst een uur lang naar de juiste bus en bushalte. Dat is hier niet goed aangegeven, tot enige frustratie aan onze kant 🙃 Uiteindelijk vonden we de juiste bus, en de buschauffeur had er zin in: ‘Allright, we gonna go steaming to Terminal 1. Are you ready?!’ En onder het genot van Elton John uit de enorme speaker stoven we de weg op. En daar had je de skyline. De kleurrijke, hysterische en enigszins uitgespreide skyline van Las Vegas. Een magisch gezicht! We slapen in het Longhorn Hotel, in een mooie ruime kamer ver bij het aangrenzende casino vandaan. Ondertussen is het 01:00, dus tijd om te slapen en hopelijk is de jetlag morgen verleden tijd!

Drie weken vol avontuur en ontdekkingstochten zijn zojuist ingegaan! Gisteravond hebben we genoten van unieke momenten als compleet gezin in de woonkamer; spelletjes, De Slimste Mens, gingerbread houses en nog even naar de Mac met Roel, Louise, Peter en Mau. Door alle gezelligheid zou je bijna vergeten dat we de dag erna naar de andere kant van de wereld vertrekken. En dat moment is nu echt aangebroken. Maurits kwam toch nog even uit zijn warme bedje om ons uit te zwaaien. Papa brengt ons weg en gaat daarna in lekker wandelen in omgeving Amsterdam.