Drie weken vol avontuur en ontdekkingstochten zijn zojuist ingegaan! Gisteravond hebben we genoten van unieke momenten als compleet gezin in de woonkamer; spelletjes, De Slimste Mens, gingerbread houses en nog even naar de Mac met Roel, Louise, Peter en Mau. Door alle gezelligheid zou je bijna vergeten dat we de dag erna naar de andere kant van de wereld vertrekken. En dat moment is nu echt aangebroken. Maurits kwam toch nog even uit zijn warme bedje om ons uit te zwaaien. Papa brengt ons weg en gaat daarna in lekker wandelen in omgeving Amsterdam.
De paspoortcontrole en security duurden even, net als het wachten op een plekje in de overvolle lounge. In de tussentijd konden we gelukkig wel een Amex-food box halen! Drankje, broodje, croissant, het was allemaal van harte welkom in onze hongerige magen. En nu genieten we in de lounge van een overheerlijke spinaziesoep, verse salades en pancakes!
Na een turbulent uur boven de Noordzee en dito landing kwamen we veilig aan op London Heathrow. Een kort loungebezoek, en weer door naar de volgende gate waar een nieuw vliegtuig op ons stond te wachten. Helaas zitten we niet met z’n drieën op dezelfde rij, maar wel comfortabel! Vinden jullie ook niet dat Louises haar zo mooi zit? De straight after security-hairdo; je krijgt het nogal warm van al dat in- en uitpakken en die strenge blikken ;)
Het was een lange vlucht - over o.a. Groenland en Fort McMurray! - maar we zijn er: Seattle, stad op het water. Geheel toepasselijk regent het nu ook, wat de donkere stadsavond extra gloomy maakt. Gelukkig is de eerste accommodatie top! Knus, schoon, gezellig en letterlijk naast de bekende Space Needle.
We houden het deze avond kort en krachtig: alleen de deur nog even uit voor een goed bord eten bij een Vietnamees hier op de hoek. Verder hebben we de Space Needle bewonderd en doken we nog even een lokale Walgreens in. Nu is het tijd om even bij te komen van de jetlag.
Onze eerste ochtend in het noordwesten van Amerika. Seattle is een unieke plek; een mengelmoes van karakeristieken die andere Amerikaanse steden ook bezitten, maar toch een geheel eigen karakter. Vanaf 5:00 waren we alledrie al klaarwakker, dus om 7:45 besloten we om gewoon lekker vroeg de deur uit te gaan. Zo liepen we door de rustige straten die nog enigszins in het donker van de pas voorbije nacht gehuld waren. In het zaaltje van een dog school zagen we honden van allerlei formaten vrolijk spelen en springen met hun soortgenootjes, een genot om naar te kijken! We passeerden een enorme brandweerkazerne in een monumentaal pand, met mooie, felrode deuren. Knusse hotels op de hoeken van de avenues, fietsvriendelijke straten en vooral veel hoogbouw om ons heen. Met tollende hoofden vervolgden we onze weg. Vorig jaar zijn Roel en ik met Bram in Los Angeles geweest en op onze eerste ochtend ontbeten we bij McDonalds. In Nederland moet ik daar niet aan denken, maar hier! Pancakes met maple syrup, hashbrowns, scrambled eggs en een hamburgertje. Op de hoek van Pike Place Market vonden we een plekje onder een grote boom, waar we op ons gemak dit monsterlijke ontbijt naar binnen konden werken. Deze Market was vanwege ons vroege bezoek nog niet zo levend, dus we gaan vanmiddag nog eens terug. Wat we al wel hebben gezien zijn massa’s vis en fruit, en natuurlijk alle neon signs. Langs de bekende Waterfront werden we getrakteerd op een scala aan food courts en restaurants met de keuze uit talloze soorten vis en andere lekkernijen. Een sfeertje waar je u tegen zegt, maar dat kunnen de foto’s beter uitwijzen. Een van de hoogtepunten deze ochtend was toch wel de Public Library. Elf verdiepingen vol met boeken, maar nummer negen was de mooiste: geschiedenisboeken over elke staat van Amerika, van bevolkingsregisters tot geschiedschrijving tot krantenartikelen. Het gewicht van zo’n dik boek in je handen, het knisperen van de oude bladzijden tussen je vingers, de mooie bedrukte kaften; ik vind weinig mooier dan de zielen van oude voorwerpen. Zeker als ze ook nog zo letterlijk hun verhalen vertellen. Wat een rijkdom. We hadden hier wel uren willen blijven! We slenterden nog wat door het stadscentrum. Theater hier, convention center daar, uiteraard nog een Target meegepakt, en toen langzaamaan terug naar de Travelodge om even bij te komen.
De middag begon met een bezoekje aan de voet van de Space Needle, een imposante constructie van elke mogelijke hoek en kant. Het is wat mij betreft toch een beetje wat de Eiffeltoren voor Parijs is; de poster image van Seattle. Terug in het centrum viel mijn oog op een winkeltje met vrolijke blauwe kozijnen aan de overkant van de straat. Metsker Maps; Maps of all Kinds. Dit trok meteen mijn onverdeelde aandacht en gelukkig heb ik twee reisgenoten die hier net zo idolaat van zijn, dus we snelden naar binnen. Wie ooit de film Notting Hill (met Hugh Grant en Julia Roberts) heeft gezien, zal mij begrijpen als ik zeg dat in deze winkel dezelfde sfeer hing als in het boekwinkeltje van Will. Naast de veelzijdige selectie aan nieuwe boeken over alles wat met reizen te maken heeft, was er ook veel tweedehands, een bak met ouderwetse wegenkaarten, land- en stadskaarten, wereldbollen van elk mogelijk vermaak en natuurlijk allerlei artistieke ansichtkaarten. Oh, ik zou wel uren in zo’n winkeltje kunnen ronddwalen. Maar er was natuurlijk nog meer te zien. We vervolgden onze weg naar Pike Place, nu het levendige decor van met vis overgooiende visverkopers - jolige jongens van onze leeftijd - en kleine, volle winkeltjes in de gangen onder de markthal. Even verderop leidde een smalle trap naar een steegje beneden, bekend als de Gum Wall; meterslange stukken muur letterlijk volgeplakt met kauwgom. Het is zowel vies als intrigerend, zowel walgelijk als kunstig. Gelukkig heeft de camera een goede zoomfunctie want laat je niet door de foto misleiden, zo dichtbij ben ik zeker niet gekomen. Vanuit de lange markthal kwamen we terecht op een groot terras met uitzicht over het water en een deel van de stad. Het bleek ook de aanvliegroute voor Seattle-Tacoma te zijn, want bij toeval spotte Roel hier het nieuwste Boeing-toestel, bezig met een testrondje! Op de pier bij het Seattle Ferris Wheel genoten we van de skyline aan de ene kant en het golvende water aan de andere kant, en de frisse wind van alle kanten. Terwijl het langzaam donker werd, liepen we terug richting het noorden, genietend van kleine doorkijkjes, mooie kruispunten en natuurlijk de immer terugkerende Space Needle. We haalden pizza’s af bij Domino’s die we op onze hotelkamer opgegeten hebben. De jetlag kickt toch nog aardig in, dus we zijn blij dat het eten op is, de kilometers gelopen en de bedjes gespreid.
Deze morgen was de lucht weer blauw en dan is alles meteen mooier. We passeerden opnieuw de Space Needle op weg naar een supermarkt om wat ontbijt te scoren. Al snel daarna voerde de route ons steil omhoog door het prachtige Queen Anne, een prachtige groene woonwijk met talloze typisch Amerikaanse woonhuizen. Eenmaal boven hadden we geen spijt van deze klim: vanuit Kerry Park heb je het allermooiste uitzicht op Seattle. Simpelweg schitterend! Onze volgende stop voerde ons opnieuw door Queen Anne. Weer zulke prachtige huizen, ergens een verdwaald Trader Joe karretje, eekhoorns in de bomen en struiken en dikke auto’s. In Lake Union Park voerde Roel nog wat eendjes, voordat we langzaamaan weer terug naar de Travelodge gingen lopen. Daar zitten we nu weer, in de lobby, even tot rust te komen want het was weer vroeg vanochtend (3:30 voor mij). Maar zometeen halen we onze bagage uit de opslag en gaan we voor de laatste keer richting het centrum van Seattle.
We haalden de koffers op en liepen bepakt en bezakt naar de McDonalds in de stad, om daar tegen een scherpe prijs (uiteraard weer een dealtje) een kleine lunch te halen. We aten het eerste deel op - want ze waren de helft van onze bestelling vergeten in te pakken - op een terrasje naast Pike Place Market, waar we gezelschap werden gehouden door een prachtig vogeltje. We namen nog een snel kijkje bij de allereerste vestiging van Starbucks, waarna het echt tijd werd om nog even dat tweede deel te claimen. Die tweemaal grote friet aten we op de hoek van de straat vanaf onze koffers; de McDonalds bood geen zitplaatsen en we vonden nergens een bankje. Maar lekker was het wel! Toen namen we de trein naar Seattle-Tacoma. We werden getrakteerd op prachtige uitzichten over de stad en op Mount Reinier. Monstrueus en mooi, die twee woorden vatten dit natuurverschijnsel samen. En nu zitten we op het vliegveld, te wachten tot we onze koffers kunnen afgeven. We vliegen met Frontier, de lowest budget airline die er bestaat; volgens een security officer die we spraken moest je tot voor kort zelfs betalen om een medewerker te spreken bij de incheckbalie.
Momenteel zitten we in de lounge te genieten van de rust, de ruimte, de fijne stoelen en het gratis eten & drinken. Buiten kun je zo een paar loodsen binnen kijken. Het is een groot maar rustig vliegveld. Onderweg naar de lounge kwamen we nog een mini library tegen en een winkel vol Sleepless in Seattle-merch. Soms wilde ik wel dat ik tien paar ogen had om alles om mij heen op te kunnen slaan.
Ik wijd toch nog een post aan het volgende: de aankomst van ons vliegtuig bij de gate. De eerste leg zit erop, en alles wordt snel klaargemaakt voor de tweede. We zitten zo dichtbij en op zo’n goede plek bij onze gate dat we haast de gezichtsuitdrukkingen van de captain en first officer kunnen zien. Het toestel wordt naar de gate begeleid, de jetbridge gaat erop, het bagageruim gaat open, de koffers rollen op de band naar beneden, de offloaders komenn na hun werk via de band weer vanuit het ruim naar buiten, er mag een kindje in de cockpit kijken en de piloot wijst hem lachend van alles aan; ik vind deze hele business zo mateloos interessant, elk proces, elke beweging en elk aspect.
Reactie plaatsen
Reacties