We zijn in Kingman, na ruim anderhalf uur rijden vanuit Williams. Onderweg luisterden we een preek en genoten we van het uitzicht buiten. Het is hier zo ontzettend mooi, het verveelt nooit! De witte bergtoppen en het platte grasland op de voorgrond, de typische dorpjes, de kronkelende snelwegen, de rotsen om je heen; niets is hetzelfde. We hebben zojuist de 99 Cents Store bezocht en kwamen erachter dat dit een illusie is. Bij de Dollar Tree is alles tenminste consistent op $1.25 geprijsd, maar hier ging het alle kanten op. Toch hebben we nog een paar leuke en nuttige dingen kunnen vinden, zoals deze deco voor ons huisje. Nu is het tijd voor de lunch, en omdat we wat geld overhouden in ons potje voor deze reis, lunchen we lekker bij Denny’s.
Daar zijn we weer, de cirkel is rond! Terug in het levendige Las Vegas. We hadden dus gegeten bij Denny’s, bezochten nog een Walmart met hele grote Valentijnskaarten en maakten toen de laatste rit van ruim anderhalf uur naar Las Vegas, onder het genot van de Jordan B. Peterson Podcast. De natuur in dit gebied, op de grens van Arizona en Nevada, is schitterend. Het is erg droog en woest en rotsachtig. Je omgeving verandert elk moment. En na een zekere bocht reden we opeens oog in oog met de skyline van Las Vegas. Met de minuut zagen we meer palmbomen om ons heen. We slapen de komende twee nachten boven een casino net achter The Strip. We kijken uit op The Strat en het Wynn. Niet slecht! De laatste middaguren hebben we gebruikt voor een extra rondje door het centrum. Las Vegas blijft namelijk leuk om te zien. We genoten van de zalige In-N-Out burgers en zijn nu weer terug in het hotel, in volledige vakantiemodus 😄
Vanaf Las Vegas reden we vanochtend in een uur naar het adembenemende Valley of Fire State Park. Deze omgeving wordt gekenmerkt door vlammende rotsen in felle rode kleuren, maar ook door de bijzondere welvingen en patronen in de gladde rotsformaties. We liepen twee trails af: eentje naar de bekende Fire Wave (en inderdaad ziet deze plek eruit als een sierlijke golf van vlammen een vuur met rode, oranje en witte lijnen als danseressen over het gesteente bewegend) en de White Domes, waar we door smalle canyons liepen, door het zachte gele en rode zand ploegden en ons maar bleven verbazen over dit onwaarschijnlijk mooie deel van de aarde. We zagen ook nog steenbokjes en allerlei mooie plantjes!
Na een Subway-broodje voor de lunch reden we door naar Red Rock Canyon, ten westen van Las Vegas. Roel kon zich hier uitleven met zijn drone op de 13 mijl lange scenic loop. We bekeken de met lage bosjes begroeide bergen vanaf de rotsachtige grindpaden, op zoek naar schildpadden (die zouden hier veel zitten). Roel maakte drie jonge meisjes die met hun opa op stap waren heel blij toen hij ze even met zijn drone liet vliegen. En toen werd het langzaam donker, dus tijd om terug te keren naar de stad.
We reden het vibrant night life van Las Vegas binnen en liepen door het excentrieke Fremont Street, waar de arcade boven je hoofd constant beelden, muziek en graphics afgespeelt. Er ziplinen mensen in de lengte van de straat, er zijn felverlichte winkels en casino’s, de een nog vuriger verlicht dan de ander. En hoewel ik daar nooit deel van zou willen zijn, fascineert de vibe, de sfeer, het unieke van deze stad mij toch. De laatste keer dineren bij Denny’s. Een slamburger, chicken fried chicken, en we deelden samen pancake als dessert. En een glaasje melk erbij, natuurlijk. Toen was het moment daar: we gingen de auto terugbrengen. Onze steun en toeverlaat van de afgelopen weken. Bij een 24/7 carwash hebben we eerst een halfuur staan stofzuigen, inzepen en schoonspuiten. Afgetankt, afgeleverd bij Fox, en weer met het openbaar vervoer terug naar ons motel. Wat een dag! We hebben ons zelfs op dag 21 niet hoeven te vervelen.
Vanmorgen vroeg verlieten we de kleurrijke straten van Las Vegas en verruilden ze voor Harry Reid International. De security ging vlot, dus we hebben de afgelopen twee uur genoten van een rustige lounge, lekker eten en snelle WiFi. Ik heb gewerkt, het was fijn om alles weer een beetje op orde te brengen. We staan nu op het punt om te boarden voor onze vlucht naar Seattle.
Ik kon mijn geluk niet op: een heldere hemel tijdens take-off, de juiste baan, en een plekje vrij bij het raam! Dit was zonder twijfel de mooiste take-off die ik ooit heb meegemaakt. Dwars over The Strip, de lush gated communities met overal blauwe lapjes (de zwembaden), en toen de droogte van Death Valley en de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada en later Oregon en Washington. Vliegen blijft toch iets bijzonders en zo fascinerend. Gelukkig is mijn partner net zo enthousiast over deze business ;) We zitten al een tijdje in de American Express lounge. Er is een scala aan warm eten en drankjes + er is WiFi zodat ik kan werken. Daarnaast zitten we op een plekje met weids uitzicht over de tarmacs en verschillende gates. We vermaken ons best!
Van de 8,5 uur durende vlucht heb ik er zeker vier geslapen. Weinig foto’s gemaakt dus! Het was ook niet heel bijzonder. Het ochtendcroissantje met ei en bacon was lekker, maar van de chicken casserole mid-flight werd ik kotsmisselijk. Gelukkig kon ik vrij snel daarna languit in onze rij gaan liggen, met drie kussens, twee dekens en Roels diva slaapmasker. Hier op Heathrow lopen we helaas wat vertraging op, het kan immers niet altijd zo voorspoedig gaan. Gelukkig is thuis maar een zee-oversteek bij ons vandaan.
We zijn weer op Nederlandse bodem. Super blij om onze familie weer te zien, weemoedig omdat reizen ons tweede thuis is en we daar voor nu even afscheid van nemen. Je snapt de vertraging wel als je ziet wat er allemaal aan toestellen in de rij stond te wachten 😅 En nu in de trein naar Zwijndrecht!
Reactie plaatsen
Reacties