De vlucht van bijna vijf uur was comfortabel en ging snel voorbij. Ik vloog voor het eerst met Qatar en dan is alles leuk en interessant; de taal, het eten, de entertainment. Op het schermpje in de stoel kon je bijvoorbeeld de Koran lezen, zoals dat bij meer oosterse maatschappijen kan. Eenmaal boven Oman en Dubai werd het uitzicht pas echt mooi: woestijn onder een felblauwe hemel. Bij het landen in Doga vlogen we tot op de laatste meters boven het water. Het vliegveld ligt namelijk pal aan de Perzische Golf. In een mum van tijd waren we het vliegveld af en zaten we in de metro. Wat een surrealistische ervaring na twee weken in India en Sri Lanka. Alles ademt hier ruimte, rust en een zekere klasse. De metrostellen zijn super schoon en netjes, de stations helder georganiseerd, en er is zelfs een eerste en tweede klasse zoals in de trein in Nederland. Bij station Souq Waqif stapten we uit en daar was onze eerste kennismaking met Doha: ruimtelijk, licht, warm. Een onwaarschijnlijk bijzonder moment, mijn eerste keer in het Midden-Oosten. Een totaal nieuwe wereld, once again. In de verte zagen we opeens de skyline. Ik wist niet eens hoe die er hier uitzag; ik ben nog nooit zo onvoorbereid geweest op een bestemming 😄 We liepen door de vochtige en letterlijk adembenemende warmte naar ons hotel verderop. Hier slapen we op de twaalfde verdieping op een kamer met twee single beds; geen idee wat er mis is gegaan, maar we wilden graag de stad in dus besloten er niet mee terug te gaan naar de receptie. Morgen is het toch weer heel vroeg dag!