Onze eerste stop van vandaag: de Sandhill Curiosity Shop. Haast een soort graveyard, vol met oude borden, oud ijzer en gewoon precies zoals de naam van de winkel: veel curiositeiten. Super interessant, zo middenin een slaperig dorpje in Oklahoma.
En zo passeerden we de grens met Texas, the Lone Star State. Het land waar cowboyboots en the second amendment simpelweg lifestyle zijn. Vooralsnog zagen we vooral flatlands en farmlands, en zo nu en dan een dorpje met huisjes waar schommelstoelen en piano’s op de porches stonden en deftiger uit steen opgetrokken residences. Brede straten, nette lawns, en veel kerken. We passeerden het interessante bord ‘Hitchhikers may be escapes inmates.’ Of een reclamebord voor profetische woorden en Bijbelse hoop, gegeven door twee breed lachende mensen van middelbare leeftijd waarvan de man een cowboyhoed droeg. Is er iets Amerikaanser dan God en geloof in een western jasje? In Amarillo stopten we even om te tanken, maar zelfs ik voelde me niet veilig op deze truckerstop. Veel zwervers (het ongure soort), enigszins bijzondere mensen en gewoon mensen die je liever niet te dicht in de buurt wilt hebben. Meestal zit ik in de auto terwijl Roel tankt (en hij doet de deuren dan op slot), maar nu stond ik even bij de open tank te wachten tot hij binnen had betaald. Ik was blij toen hij weer naar buiten kwam. In Amarillo bezochten we een allerliefst en haast verborgen souvenirwinkeltje met uiterst aardige clerk, die zeer geïnteresseerd was in onze reis. De meeste Amerikanen zijn echt ontzettend aardig, en deze winkel was geen commerciële bom: de producten waren gezellig rommelig uitgestald, veel handgemaakt, en niet te vinden in rekken maar op tafels en kastjes.
Niet ver ten westen van Amarillo vind je een tiental oude Cadillacs, die niet meer als zodanig te herkennen zijn. Ze staan met hun neus (of achterkant?) in de grond, volgespoten met graffiti. Een bijzonder geheel! We kwamen hier een man uit Connecticut tegen, die ons zijn spray paint aanbood. Zo kon ik onze initialen vereeuwigen op een van de voertuigen ;)
Een hoogtepunt van deze dag: vlak over de grens met New Mexico, Russell’s Truck & Travel Center! Deze authentieke truckstop met schappen vol tabascosaus en dergelijke heeft een gratis automuseum, voor iedereen toegankelijk. De invulling gaat veel verder dan oude Chevrolets en Mustangs: het is Route 66, Elvis en Marilyn, en vooral heel erg veel vintage. Oude kassa’s, juke boxes, speelgoed, verzameling autootjes, Barbies en Coca-Cola, posters en nog veel en veel meer. En dat alles op een paar vierkante meter gepropt; ik hou ervan. Ik had hier wel uren willen blijven! Lekker hangen in het verleden waar ik geen deel van was, jaren die zo kleurrijk en avontuurlijk en spannend waren. Overigens hingen zelfs hier bijbelteksten en platen van Jezus aan de muren, vlak boven de jukebox en een poster van Elvis. De truckstop had ook nog een kapel. Het kan hier allemaal.
Met het oversteken van de Texaanse grens met New Mexico was het platteland plotseling overgegaan in glooiend terrein. Prachtig om naar te kijken en doorheen te rijden; deel van een magnifiek geheel. We slapen in Tucumcari, pal aan Route 66. Deze straat is puur motel en diner, geweldig! De vintage vibe is ook hier blijven hangen, inclusief neon lights en oude auto’s ter decoratie. Het leukste feit van de dag: de manager van ons motel heet Roel! Geen Raoul, nee, echt Roel. Zowel wij als hij waren enthousiast over dit toeval en hij wilde gelijk een foto met onze Roel. Hoe leuk is dat! Daarnaast kregen we ook nog een gratis hot breakfast aangeboden. En als je dan ook nog Route 66 bewandelt tijdens golden hour, gedragen door de geschiedenis die zich op het asfalt onder je voeten bevindt en omringd door de heerlijkste vintage-authentieke Amerikaanse cultuur, kan je dag echt niet meer stuk. We aten bij Denny’s en ik verruilde mijn kip een keer voor een overheerlijke Slamburger. Het was weer puur genieten. Overigens zagen we op de terugweg een monstercamper, groter heb ik ze nog niet vaak gezien. Maar deze trok ook nog eens een quad én en Jeep achter zich aan. Alleen in Amerika, mensen.
Vanmorgen ontbeten we in het motel; de staff had speciaal voor ons French toast, scrambled eggs en sausages gemaakt. Zo lief! Ze gaan tot het uiterste om ieders bezoek tot een succes te maken. We verlieten Tucumcari met 6 uur rijden voor de boeg. De eerste etappe van 2,5 uur naar Albuquerque ging snel voorbij: we belden gezellig met het thuisfront en regelden onze financiën voor deze maand, terwijl we door het prachtige landschap van New Mexico reden. In Albuquerque maakten we een benzinestop. Het hoogtepunt was echter het hondje dat uit het autoraampje hing, terwijl hij de voorbij waggelende vogeltjes op de straat intens observeerde.
Na Albuquerque sloeg het weer om. De lucht werd grijs en onheilspellend donkere wolken dreven onze kant op. Voor we het wisten, reden we in een heftige sneeuwstorm. Het zicht was slecht, de sneeuw bleef liggen op het asfalt en de ruitenwisservloeistof bevroor, waardoor Roel een steeds viezere ruit voor zich had. Maar zo plotseling als hij kwam, zo snel ging de storm ook weer weg. En wij stopten bij een tankstation om het raam schoon te maken, onder een stralende winterzon. Je kon er ook terecht voor headwear 🤠
Gallup, een stadje omringd door verschillende reservaten. Je kunt er dan ook in meerdere winkels Indian Arts & Crafts kopen. Het dorp bevat talloze muurschilderingen en andere vormen van kunst op straat, allemaal Native American-inspired. Zelfs de prullenbakken zijn gedecoreerd met kralen, steentje of tekeningen. In de winkels kun je zadels, sieraden, beeldjes en andere crafts kopen. De gevels zijn kleurrijk en sierlijk, en op elke straathoek is wat te zien. Geweldig! Je kunt hier uren ronddwalen en nog steeds niet alles gezien hebben.
En zo reden we Navajo Nation en Arizona weer binnen, hartelijk begroet door een volgende sneeuwstorm. Toch vingen we tussendoor glimpen op van de roodachtige natuur, vervallen truckstops en pancakerestaurants en vele reclames voor meer Native arts. Ook zagen we een verongelukte truck, waarvan de meegedragen container in de kreukels lag, met grote, wijde openingen waardoor de lading in stapels op het asfalt van de vluchtstrook was gevallen. Een troep kraaien deed zich eraan tegoed. We aten wat van onze vooraf gepofte popcorn uit de magnetron terwijl we naar een podcast van Jordan B. Peterson luisterden. De tijd vloog om, en nog voor vijf uur ‘s middags reden we het terrein van Motel-6 Holbrook op. Koud, grijs en sneeuw, maar de kamer is lekker warm en knus. Bovendien hebben we onszelf zojuist weer lekker volgegeten bij de Denny’s hiernaast.
Na een simpel ontbijt op onze motelkamer, gewoon met de boodschappen die we nog hadden, stapten we weer in de auto in een zonnige maar ijzig koude wereld. Vanuit Holbrook reden we naar Coconino National Forest, een prachtig en uitgestrekt bosgebied. Het heeft hier flink gesneeuwd, dus alle donkergroene boomtakken lagen vol met glinsterende hoopjes sneeuw. Soms viel zo’n hoopje naar beneden, wat een glitterende witte wolk veroorzaakte. De lucht was de hele dag strakblauw. Een echt winter-wonderland! Na zeker drie uur rijden doorkruisten we een paar kleine dorpjes, zoals Camp Verde. Hier waren we getuige van een zeer bijzonder new Age Center, dat onder andere ‘UFO night tours’ aanbood.
Het mooiste deel van deze dag volgde ten noorden van Camp Verde. Hier reden we namelijk Oak Creek Canyon en het nabijgelegen dorp Sedona binnen. Beiden schitterende roodachtige nederzettingen, waar de huizen en hotels allen zijn opgetrokken uit gladgepleisterd steen in felrood, terracotta of beige. In de community garden vonden we een zwembad, een buitenbarbecue voor algemeen gebruik en mooie witte bankjes van hetzelfde gladde soort steen als de huizen. De stoepen zijn lichtrood, zelfs het grind in de perken is rood, en overal zie je cactussen, mooie gevels en op de achtergrond de rode rotsen. De weg vervolgde omhoog, al draaiend en kronkelend, van rode rotsen naar besneeuwde bomen. Een magisch gezicht, zeker met het zonlicht erop en de blauwe lucht erboven. De sneeuw lag centimeter hoor opgestuwd langs de weg en het was zo koud, maar zo mooi.
We lunchten bij een IHOP. Daar hebben we laatst ook geluncht voor $15, en daarmee hadden we 3 PanCoins gespaard (1 voor elke $5). Daarnaast verdienden we met onze eerste IHOP-aankoop 5 PanCoins. Deze 8 coins leverden ons 8 gratis pancakes op! We hadden dus een gratis lunch 😋 Na onze trip door de natuur en overheerlijke lunch reden we door naar Flagstaff. Dit stadje, bedolven onder de sneeuw en wederom een blauwe hemel, bevatte een grote Walmart waar wij een $20 gift card konden gaan uitgeven, dankzij - wederom - een dealtje van Roel. Wat volgde was een scavenger hunt door de winkel voor leuke en nuttige dingen voor in totaal $20. En dat lukte goed! We vonden een paar leuke keukenaccessoires, markers en een leuk zeepje voor in de badkamer van ons nieuwe huisje. Hierna reden we nog naar een grote Amerikaanse mall, waar ik een leuk bloesje kocht en alvast wat kerstkaarten voor volgend jaar; nu uiteraard dik in de aanbieding.
En met veertig minuten waren we in Williams, net als twee weken geleden. We slapen in het pittoreske Highlander Motel, pal aan Route 66. Een heerlijke warme kamer met knusse houten meubels, waar we zojuist een lekkere pizza hebben weggewerkt. En nu lekker relaxen voor de avond!
Reactie plaatsen
Reacties