19-12-2023: Ons huisje stond vanmorgen eenzaam en verlaten op de vlakte, als een schaakstuk dat de rest van het spel kwijt is. Haar muren en vensters, volgehangen met lichtgevende kerststerren, hadden ons vannacht beschermd tegen de snijdende kou en wind. Ons oude brood mochten we er achterlaten voor de schaapjes.

20-12-2023: De hemel verandert hier van zwart naar blauw naar paars naar grijs als het ochtend wordt. In het halfdonker reden we eerst een klein stukje terug, naar het net boven Vík gelegen Dyrhólaey. Dit eilandje wordt gekenmerkt door haar vuurtoren, met rood kroontje als een dop op een fles, en de zwarte zandstranden om haar heen. De zee was grijs en grauw en de lucht boven haar ook, maar boven de lange scheidslijn met het zwarte strand en daarachter de witte wereld werd de hemel wit van de lichtere wolken. We zagen de bekende Keyhole Cave, angstaanjagend zwart en donker. De golven beukten woest tegen de kliffen, waar ze uit elkaar spatten als waterballonnen. De wereld was hier als een zwart-witfilm. Alle kleur was eruit verdreven. Alles was wit, zwart of grijs.

15-12-2023: Onder een donkere winterhemel verruilen wij vanmorgen Nederlandse bodem voor nieuwe, koude grond. De trein bracht ons naar Schiphol en daar konden we na een vlotte security check plaatsnemen in de ontspannende omgeving van de lounge 😋

17-12-2023: In ons hutje in het donkere bos luisterden we vanmorgen eerst een preek, waarna we ontbijt maakten in het kleine keukentje van de cabin. Het zwart van de nacht veranderde net in donkerblauw toen we vertrokken over de ijzige wegen en de witte contouren van de bergen werden langzaam zichtbaar. Dit konden we extra goed zien vanaf een uitkijkpunt op de Eyjafjord en Akureyri. Het is alsof je naar een nederzetting op de Noordpool staat te kijken. Alles wit onder een donkerblauwe hemel, met wat kleine gele lichtjes op de plekken waar kleine warme huisjes staan.