1 jaar samen in Agadir

05-05-2024: Het was vroeg dat vanmorgen, want er moest weer gewerkt worden. En dat op onze 1-year wedding anniversary! ♥️ Aan de andere kant, where else would we be dan in de lucht op zo’n mooie, bijzondere dag? De taxi bracht ons naar Marrakech Airport, waar ik met tien minuten vanaf de incheckbalie bij de gate stond. De enige glitch was de meneer die na paspoortcontrole nog even je stempel checkt (standaard hier in Marokko). Om de een of abdere reden houden de mensen hier er een soort humor op na die je de stuipen op het lijf kan jagen (en dus niet grappig is). Hij zegt tegen mij: ‘No stamp in your passport.’ In de seconde die ik nodig had om te beseffen dat het een ‘grap’ was, stond ik al angstig te bladeren. Nou, haha. Er waren geen plekken meer vrij op de vlucht, dus ik mocht de hele vlucht op de jumpseat in de cockpit. Terwijl we taxieden kwam de zon op. Boven de Koutoubia, in ochtendgloren gehuld, zweefden tientallen luchtballonen. De vlucht was rustig. Regelmatig kwamen we ‘traffic’ tegen, vlak boven ons hoofd. Dat ziet er altijd heel indrukwekkend uit. De bestemming was Lille, en vanuit daar terug naar Marokko; niet terug naar Marrakech, maar naar Agadir. Dit keer had ik een plek in de cabine en de Marokkaanse cabin crew was ontzettend lief; die ochtend had ik al een ontbijtje van ze gekregen (is niet standaard, de aantallen m.b.t. maaltijden etc zijn streng) en ook nu kwamen ze regelmatig even vragen hoe het ging en of ik wat nodig had. En dat terwijl ik nergens voor betaald heb, behalve de kleine meevlieg-fee. Ik voelde me net een zwerver die als koningin behandeld werd 😄En nu zijn we weer in Agadir! De rijen bij de paspoortcontrole kunnen hier lang zijn en aangezien er ook juist een Ryanair-vlucht vol ongeduldige reizigers was geland, ben ik maar vast vooruit gegaan. Met succes, want de rijen zijn nu oneindig en ik zit al lekker in de hal te wachten op Roel en Pieter, de captain.

Lees meer »