Dromen in Dubai

29-04-2024: De dag startte al vroeg, want rond 7:30 werden we opgehaald door onze privégids met 4x4 voor een heuse safari.
In drie kwartier lieten we het megastedijke Dubai volledig achter ons. De wereld was opeens weer plat en overal was zand en stof. Welkom in de Al Madam-woestijn.
De eerste stop was bij een adventure center waar onder luifels tientallen quads klaarstonden voor huurders. Roel, Lisanne en Peter gingen ervoor en raceten door het rode zand. De rest zocht verkoeling onder de parasols en genoot van de gratis flesjes water en cola, of maakte foto’s ;)
Op naar de volgende stop, waarvoor we al een stukje off-road door de woestijn moesten: een rit op een kameel. Drie stuks, belegd met knusse rode kleedjes, boden ruimte op hun rug voor zes mensen. Ze stapten rustig voort over het roodachtige zand en wij zaten hoog en heet op de comfortabele ruggen.
Onze gids had ondertussen de banden iets leger laten lopen voor meer grip op het vervolg van onze tocht. Het was tijd voor dune bashing. We raceten door de geelrode woestijn, steil de duinen op en even steil weer af, hellend en kantelend en bochten in en uit. Zwevend op adrenaline en avonturisme keken we vol ongeloof naar de wereld om ons heen, zoals we die nog niet eerder gezien hadden: een prototype woestijn, met de golfjes in het fijne zand en botte lijnen die als slangen over de hoogste punten van de duinen kruipen.
Op één van deze duinen zat een man klaar met boards, want next up: sand boarden! Iedereen waagde een poging en gleed met de zanderige wind in het haar razendsnel naar beneden. Maurits’ pet waaide af, maar kon gelukkig nog teruggehaald worden van de nabijgelegen duin.
Veel flesjes water, zweet en plezier later was het tijd om weer naar het hotel gebracht te worden. De airco in de auto was absoluut niet onaangenaam. 

Na deze gloeiend hete ochtend waren we dringend aan verkoeling toe. We doken het water van het zwembad weer in en vermaakten ons daar best.
Halverwege de middag vertrokken de boys en Lisanne naar Popeye Jetski Rental voor een jetski-rondje op het water. Dat was niet aan Lou en mij besteed, dus wij namen een taxi naar Al Fahidi Historical Neighborhood, aan de Dubai Creek. Hier ben je even helemaal weg van Dubai’s futuristische centrum en krijg je een inkijkje in het vroegere Dubai: de stoffige vissershuizen waarin nu winkeltjes vol tapijten en lampen zijn gevestigd. Er werd wat gekocht en vooral veel gekeken, want wij houden van dit soort plekjes met een ziel en een verhaal. En als je meermaals ‘beautiful girls’ wordt genoemd - ‘bro they’re not Russian, they’re German’ -, je wel tien keer een mooie dag gewenst wordt en ook nog eens een paar jaar jonger wordt grwchat door een verkoper, ga je best met wat zelfvertrouwen weer terug naar het hotel ;)

De avond was voor eten in de Dubai Mall, waar op luxe schermen vriendelijk wordt gewaarschuwd tegen struikelen over lange gewaden (long garments). Eerst doken we een thee- en souvenirwinkel in, en daarna streken we neer in het Amerikaanse Texas Roadhouse. Dat was nog eens een lekker maaltje! En Peter heeft nog met de bediening gedanst op een cowboynummertje.
Na het eten renden we naar hetzelfde urban kunstgrasveldje als gisteren, om te genieten van de fonteinshow en natuurlijk het zicht op de Burj Khalifa. De show begon net en terwijl de tonen van het refrein van Lionel Richie’s All Night Long inzetten, stoof ik juist de laatste treden op. Juist op tijd voor mijn mond om open te vallen bij het zien van de grootsheid van de wereld. Om te zien hoe mijn dromen uitkomen, en ook die van mijn evenzo reislustige brusjes + man ♥️🥰
De Burj Khalifa by night. Nog steeds een onwerkelijk gezicht. Peter verwoordde het mooi: het is net als wanneer je probeert uit te drukken hoeveel je van je partner houdt. Woorden schieten tekort, het is te overweldigend en onbeschrijfelijk. Dus, als je partner je vraagt hoeveel je van hem of haar houdt, volstaat als symbolisch antwoord ‘Burj Khalifa’ ;)