10-03-2024: De zon scheen warm en fel op deze zondagmorgen, waardoor de dag al enorm verschilde van het regenachtige gisteren. We wandelden door de straten vol sfeer richting de schitterende Blue Mosque, dat met haar enorme koepels en majestueuze uitstraling zeer tot de verbeelding spreekt. Het zijn allemaal architecturale hoogstandjes, van cultureel onschatbare waarde.
We namen de tram naar Karaköy, vanwaar we de onderzijde van de Galata Bridge naar de overkant bewandelden. Overal hangen de dunne visserslijnen uit in het donkerblauwe water, en regelmatig trekken ze een visje omhoog. De heuvels waarop Istanbul gebouwd is, vormen de lijst van het schilderij van de Bosporus.
Langs de oevers van de Gouden Hoorn reisden we naar Fener en Balat, tegenwoordig hippe, kleurrijke wijkjes met winkels en huisjes in alle mogelijke (pastel)kleuren. Eigenzinnige antiekwinkels, trendy coffee bars waar de muren bestaan uit vintage schilderijtjes, en natuurlijk leuke restaurantjes. Wij kozen Café Dora voor onze lunch, en kwamen in een klein kamertje met precies vier tafeltjes terecht, omringd door servetjes waarop eerdere bezoekers van over de hele wereld lieve woorden hadden geschreven. Af en toe kwam een zwerfkat kopjes geven. We genoten van onze börek, Turkse pizza, salade en andere hapjes. En op het balkon van het pastelblauwe gebouwtje hielden de grote rottweilers van de eigenaar trouw de wacht, met hun bruine poten op de balustrade. Toen wij ons ontembare enthousiasme over deze beesten toonden, liet de eigenaar zelf ons trots zijn handsgrote hondentatoeage zien.
Roel en Louise kochten een lekker hapje in de Turkish delights store aan de overkant, met bakken vol geurige thee. Daarna reisden we weer terug richting Eminönü.
Via de zo heerlijk geurende Spice Market liepen we naar Sirkeci, een gezellige drukke winkelstraat waar we winkeltje in, winkeltje uit liepen. Genoeg souvenirs om je aan te vergapen. Dat geldt ook voor de Arasta Bazaar, aan de voet van de Blue Mosque. Handgemaakte tapijten, kleurige schaaltjes, oosterse lampen, mooie ansichtkaarten en duizenden andere tierlantijnen. En natuurlijk overal maximaal chillende katten.
Na een korte stop in het appartementje gingen we weer op pad, terug naar Karaköy. Door een wirwar van intens steile straatjes kwamen we bij Galata Tower, die vanwege werkzaamheden helaas gesloten is. Het mocht de pret niet drukken, want ook hier waren weer genoeg winkeltjes en pastelkleurige panden om ons mee te vermaken.
Het was vijf uur en de zon scheen zo lekker warm op onze lome gezichten. We hadden nog tijd voor het eten en besloten via metro, trein en bus naar de enorme moskee aan de overkant van de Bosporus, in wat officieel Anatolië/Azië is, te reizen.
Vanaf de Camlica-moskee heb je fenomenaal uitzicht op Istanbul en omgeving. Zeker tegen zonsondergang aan. Vandaag betekende dat het ingaan van de ramadan, en dat was duidelijk; elke imam schalde door de luidsprekers van honderd moskeeën toen we in het donker terugreisden naar Eminönü.
Camlica mag je absoluut niet missen. Het is een onwerkelijk mooi bouwwerk met majestueuze binnenplaats, prachtige kleuren en een ongelofelijk interieur. De metershoge en -brede koepel, de zachte vloerbedekking waarop je voeten tot rust komen, de lampen op de lange, hoge cirkelvormige constructies; het is indrukwekkend. En: gratis!
Op de binnenplaats trokken twee oude vrouwtjes mij fervent aan de mouw terwijl ze in het Turks probeerden uit te leggen dat ze graag een foto van hun tweetjes wilden. Ik gaf gehoor aan de vraag en het resultaat was niet bijster mooi (vond ik dan), maar ik kreeg een enthousiaste kus op mijn wang als dank 😄
Onze zoektocht naar avondeten eindigde bij Esmer, met een zeer uitgebreide menukaart vol aardig geprijsde maaltjes. Aanrader!
En langs de verlichte kustlijn reden we in de bus terug richting het appartement. De Camlica-moskee stond onmiskenbaar donkergeel verlicht in de verte op haar hoge plekje.
11-03-2024: De straten waren opnieuw zonovergoten toen we vanmorgen richting de Marmaray-trein liepen. We bevonden ons duidelijk in een straat vol opgedirkte kinderkleertjes: voor kinderen die prinses worden, James Bond zijn of in het weekend met papa gaan golfen.
We reisden naar Üsküdar en liepen in een paar minuten naar Nevmekân Sahil. Dit café is bekend vanwege haar ronde zaal onder een enorme koepel die met haar glazen bekleding een bloem vertoont. De ronde wanden staan vol met boeken, boeken en nog eens boeken.
Toen reisden we door naar Kadıköy, een district in dit Anatolische deel van Istanbul. Je vindt er talloze marktjes en restaurantjes met lieve terrasjes in de smalle straten. Bij een van de restaurantjes genoten we van een lekkere Turkse lunch, waarna we in het Moda Park genoten van de kust, de rust en het groen. En natuurlijk de super fotogenieke poezen.
Het was een ommelands reis met het OV, maar uiteindelijk arriveerden we in Kuzguncuk. Deze hippe wijk staat vol met kleurrijke huizen met bijzondere façades, een beetje Europees-induced. Het kleurrijke karakter nodigt uit tot slenteren, om alle heerlijke details in je op te nemen.
We staken de Bosporus weer over naar Europa ;) en deden nog een rondje over de Grand Bazaar. Er vallen weer allerlei andere dingen op als je er een tweede keer loopt. De ontelbare winkeltjes vol papierwaren, zoals de mooiste trouwkaart-ontwerpen! En de straten richting ons appartement vertoonden op dit uur van de dag eindelijk hun grote aanbod aan koopwaar: dozen en dozen en dozen vol schoenen, slippers en sandalen, glanzend in het felle namiddaglicht dat juist in de smalle, bruin getinte straten viel. Niet alles is er er bruin, overigens; integendeel. Sommige straten zijn net langwerpige regenbogen.
We namen een paar uurtjes in de kamer, terwijl krijsende zeemeeuwen langs de ramen zweefden en schaduwen over de muren lieten glijden.
Halverwege de avond namen we de tram richting Kabatas, waar Roel op zijn knie werd geslagen door een bedelend meisje dat ook andere passagiers tikken gaf op hoofd, schouder en been. Misschien niet dé manier om sympathie op te wekken.
Bij Kabatas stapten we in het donker op een groot jacht, waarmee we drie uur over de Bosporus zouden gaan varen. Diner en entertainment inbegrepen. We namen plaats aan een tafeltje in een van de lange rijen, waaraan al veel groepjes aan een cold starter plate zaten. Terwijl we over de donkere Bosporus gleden en de Europese en Aziatische kustlijnen aan ons voorbijgingen, genoten we van onze bordjes spaghetti en vlees, baklava en fruit. Op het bovendek hadden we mooi uitzicht over de donkere wereld met al haar lichtjes. En we werden vermaakt door een groepje dansers dat mooie oosterse dansen opvoerde, inclusief een dervish-danser, een spirituele dans.
We meerden aan rond half twaalf, nadat de dansers veel mensen om zich heen hadden verzameld op de dansvloer en een feestje bouwden, inclusief vibende Afrikaanse vrouwen en oudere mannen met discomoves. De laatste etappe door Istanbul richting onze slaapplaats; morgen is het weer tijd om te gaan.
12-03-2024: Na een vroege ochtend, een wandeling door ontwakend Istanbul, een lange reis naar SAW, eten in de lounge en een redelijk comfortabele vlucht van drie uur (inclusief een horde mensen die niet vooraan stonden toen de hersencellen werden uitgedeeld), zijn we weer terug in ons bekende België. Lou gaat zo op de trein naar Nederland en wij gaan lekker boodschapjes doen en opruimen!
Reactie plaatsen
Reacties