Komend weekend voegen Bram, Noa, Roel en ik Slovenië toe aan onze have been-list! Na een paar lekkere loungerondes stappen we zo in het vliegtuig naar Ljubljana.
De korte vlucht naar Ljubljana, Slovenië, was schitterend. Dwars over de Alpen, voor het oog rakelings langs de toppen die haast binnen handbereik leken. De sneeuw en de wolken waren één, en daaronder onderscheidden de warmere valleien met dorpjes en stroompjes zich met hun groene kleur. We cirkelden en draaiden en terwijl we over de lentegroene wereld zweefden en ik wist niet meer van welke kant we waren gekomen; het had van alles kunnen zijn. En is dat niet het mooie aan reizen? Even alle wortels loslaten en richtingen laten varen, om te landen op een plek ver van alles en vreemd maar ook vredig in het onbekende, losse stukje wereld waar je staat.
Ljubljana mag dan de hoofdstad zijn, het vliegveld is maar klein. Op de zonovergoten en keurige busstop wachtten we op de/een bus naar de stad; dat blijft hier namelijk altijd een soort verrassing. Nu rijdt vanaf hier praktisch alles naar de stad, dat scheelt, maar het kan geen kwaad om even te checken bij de buschauffeur vanwege het gebrek aan duidelijke busnummers en -richtingen.
Maar voor €3,70 per persoon reisden we in een uur met een comfortable tourbus richting Ljubljana, de schattigste Alpendorpjes passerend. Pastelgepleisterde huizen, verborgen onder bloeiende bloesembomen met witte en roze vacht, bepaalden het straatbeeld. Tussen de dorpjes door leek de wereld net een zachte groene lappendeken met de omringende grillige bergtoppen als muur eromheen. Overal rezen witte of lichtgele kerktorentjes boven het dorpsleven uit. In één van de witte bloesembomen hingen houten vogelhuisjes. Langs de weg stond een smal en geel kapelletje waarvan je de wierookgeur haast kon ruiken. Ergens in een voorbijvliegend huis stond een bekend eucalyptusgroen IKEA-plantje op een witte keukenplank. Een jongen stak het zebrapad over met een bos tulpen in zijn hand, misschien wel voor zijn vriendin.
We kwamen aan in het stadscentrum en liepen een halfuur door de namiddagzon naar ons appartementje in een oostblok-vibes complex. Hier slapen we in een knus kamertje met kleine bovenverdieping en volledige keuken.
We liepen richting de Ljubljanica-rivier, die dwars door het centrum stroomt, en streken neer op het sfeervolle terras van Central Burger House, temidden van hordes mensen onder de nog blauwe hemel en snoeren vol lichtjes. De truffel- en kaasburgers smaakten opperbest en de jongens probeerden een Sloveens biertje. Het was een heerlijke lente-avond! Bij een Lidl in de buurt deden we wat boodschapjes voor het ontbijt en tegen die tijd was het toch echt donker geworden. We sjokten op vakantietempo terug naar het appartement en kijken uit naar morgen 😍
Reactie plaatsen
Reacties