De dag begon vroeg vanwege de jetlag, maar dat vonden we eigenlijk juist niet erg. We stapten een paar straten verder op de bus naar Navy Pier, een plekje waar je mooi uitzicht hebt op de skyline van Chicago. Het was er zowat uitgestorven, dus we hadden heerlijk de ruimte! Mensen die mij kennen, weten dat ik erg gedij op een gebrek aan toeristen, ook al ben ik er zelf eentje 😄
Over de Lakefront Trail liepen we richting het zuiden, langs het water van Lake Michigan. Prachtig, het blauwe water en de roodachtige horizon en het groene, heuvelachtige parklandschap op de voorgrond van de wolkenkrabbers. Via het bekende en al jaren meegaande Michigan Avenue kwamen we bij Cloud Gate, ook wel bekend als The Bean. Een leuk stukje architectuur: de wereld om je heen wordt er op allerlei manieren in weerspiegeld.
Er werd geluncht bij de Subway. Roel, de dealtjeskoning, heeft het voor elkaar gekregen dat we daar een gratis broodje kregen; door het aanschaffen van een Subway-pas waarmee je een aantal keer bij de Subway kunt eten, geloof ik. Op deze manier lunchen we de komende dagen lekker en goedkoop, en vandaag dus zelfs gratis.
We doken nog even het Chicago Cultural Center in, free of charge. Prachtige zalen en weelderige hallen, schitterend om te zien. Wat zijn er toch veel mooie dingen op de wereld! Ik krijg ook nooit genoeg van het Amerikaanse straatbeeld. Kijk eens naar die kruisingen, die rechte boulevards en avenues, kleurrijk en levendig. Het stadsleven overprikkelt soms, maar wat is het tegelijk ook mooi en rusteloos en interessant. We keken nog even rond in een hele hysterische Macy’s in kerstsferen. Zeker 12 verdiepingen met uitbundige versieringen, dealtjes en cadeaus voor de kerst. Amerikanen doen het goed of ze doen het niet, dat blijkt weer. Aan de gevel hingen tientallen levensgrote kerstbazuinen (denk ik?) en dan hebben we het interieur nog niet eens de revue laten passeren. Ook de autosticker op de laatste foto vind ik zo sprekend. Het scholarship-systeem, de prestatie-gerichtheid, spat ervan af. Nu even een paar uurtjes rustig aan om later vanmiddag weer op pad te gaan in het altijd fascinerende Amerika.
Om 16:00 vertrokken we te voet naar de metro, die ons bovengronds naar Downtown Chicago bracht. In de schemering arriveerden we bij de bekende Willis Tower. Met een supersonisch snelle lift zoefden binnen een minuut naar verdieping 103: the skydeck. En wauw, wat een bijzondere ervaring. Chicago, aan je voeten. Amerika, aan je voeten. De wereld, aan je voeten. Reizen is een deel van mij. Niet zomaar iets wat leuk of comfortabel is, geen leven in relax-stand. Juist een leven waarin mijn rusteloze hart altijd op zoek is naar de volgende horizon. Het zit in mijn DNA. Tegelijk besef ik dat het allemaal in het niet valt bij wie God is en bij wie Hij voor mij is. Zonder Hem was het allemaal zinloos. Met Hem is het leven rijk, en het leven daarna rijker. Dit alles realiseerde ik me terwijl ik stond te staren naar de lichtjeszee onder mijn voeten. Alles gemaakt door God, en de God die alles maakte waarnaar ik met verwondering sta te kijken, kent mijn naam. The Ledge: kleine cabines waarin je letterlijk boven de aarde zweeft op een glasplaat. Je krijgt hier 60 seconden de tijd, ze zetten zelfs een timer. Ongelofelijk, wat een ervaring! Bij ons vergaten ze de timer, dus wij konden er wat langer van genieten. Terug de avondkou in. Door een veelvoud aan straten en langs talloze lichten en mensen kwamen we bij Roots Handmade Pizza’s, een sfeervol en heel Amerikaans restaurant met allerlei sportwedstrijden op grote schermen getoond + lekkere grote porties van alles. Genieten!
Reactie plaatsen
Reacties