De hoofdstad van Kroatië; iets wat al heel lang op ons lijstje stond. Juist vanwege de relatieve onbekendheid, eigenlijk. Zelf kende ik niemand die hier eerder was geweest. Twee dagen nadat we terug waren gekomen uit Kaapverdië had Roel een week vakantie, dus trokken we op een vroege zaterdagochtend richting Brussel Charleroi.
Vanwege de stakingen van Ryanair zaten we op een heel rustig vliegveld, in een lege lounge. Onze vlucht vertrok gelukkig wel, we hadden geen Belgische maar Kroatische crew. We hadden de auto geparkeerd in een buitenwijk van Charleroi, op een beveiligd parkeerterrein. We bereikten het via straatjes waarvan we zelf zeiden: klopt dit wel? Hopeloos vervallen huisjes waar zielige Boulangerie-bordjes boven bungelen, dichtgebarricadeerde ramen, ergens een random twee-onder-één-kap-woning waar ogenschijnlijk de verdere rijtjeshuizen vanaf zijn gesloopt. In dit alles herkenden we het typische België, wat na zoveel tijd voor ons beiden een beetje als thuis voelt, maar tegelijk staat het ook ver van ons af.
De vlucht was een beetje hobbelig, maar we zaten wel lekker op rij 1 en 2; Roel had op rij 1 eindelijk eens wat beenruimte. Het uitzicht was prachtig en de negentig minuten boven de aarde vlogen voorbij. Na de landing ging er een enigszins infantiel muziekje aan over de luidsprekers, waarop onze jolige steward ons een fijn verblijf wenste. Toen in de bus, die we rennend net haalden, naar het centrum van Zagreb.
Vanuit de bus keken we om ons heen en zagen voor het eerst Kroatië, voor ons allebei een nieuw land. De eerste mooie gebouwen dienden zich aan, de eerste drukke straten en het eerste beetje stadsleven. We stapten uit bij Kvaternika, de halte waar de airport shuttle stopte. Daarvandaan moesten we nog een halfuur lopen naar ons hostel in het centrum van de stad. In dit landklimaat in de stad niet de beste plek om te zijn in de zomer; het was al ruim 30 graden en we liepen nog in onze lange vliegtuig-outfit. Halverwege streken we daarom lekker neer in een McDonald's met airco. Het hoeft niet altijd speciaal te zijn. Soms is het vertrouwde ook wel fijn.
Ons hostel was lastig te vinden. Het was dan ook een interessant onderkomen. Uiteindelijk vonden we het achter een onopvallende deur; het enige dat de aanwezigheid van een verblijfplaats verraadde, was een miniscuul naambordje boven de bel. Eenmaal binnen moesten we een aantal trappen omhoog en opeens stonden we voor een met vlaggetjes versierde houten deur.
Het hostel was klein; het telde twee kamers met stapelbedden, twee privékamers, twee douches en toiletten en een klein keukentje met een idem koelkast, die volgepropt was met gelabeld eten inclusief een half opengereten kip waar het bloed nog aanzat. Dit beeld probeerde ik maar zo snel mogelijk van mijn netvlies te wissen. Er was geen airco, dus we behingen de ramen met extra lakens en dekbedden om de meeste warmte buiten te houden.
Toen de warmte iets meer was gaan liggen, begaven we ons weer buiten de deuren van het hostel. Zomerse temperaturen in dit soort steden vragen om een aangepaste planning: je kunt tussen twee en vijf het beste binnen of in een schaduwrijke omgeving zijn. In de ochtend is de stad een heerlijke plek om te zijn. Naast dat het nog niet zo heet is, is het ook rustiger!
We verkenden de eerste straatjes van Zagreb, het Ban Josip Jelacic-plein en de kathedraal van Zagreb. Zulke mooie, sfeervolle huisjes in heuvelachtige straatjes, wat voor veel sfeer zorgt. Er zijn veel bomen, zeker in de straten waar veel restaurants met terrassen zitten. Na onze wandeling streken we dan ook op één van die terrassen neer, in de beschutting van een groene en dichtbegroeide boom. Er klonk zachte muziek en de mensen liepen gezellig door de lauwwarme straten, in het licht van de avondzon. De kleuren van de wereld om ons heen kwamen mooier uit in het licht van de eindigende dag. Met een heerlijke burger voor onze neus was het genietmoment compleet. Het ijskoude water deed ook veel goed.
We stonden de volgende ochtend relatief vroeg op om voor de hitte aan alvast wat van de stad te zien, en dat was een goede keuze. Na een lekker ontbijt op een rustig en beschut terrasje liepen we via een aantal trappen omhoog, naar Gornji Grad oftewel de Upper Town. Vanaf daar zagen we de pittoreske en bekende St. Marks Church al liggen, met het bijzondere dak wat uit honderden ronde, gekleurde stenen lijkt te bestaan. Onder een blauwe lucht komen de kleuren nog mooier uit. Even verderop passeerden we de Stone Gate, waarna we via de keiweg weer langzaam terug naar de onderstad afdaalden. We liepen langs een hedendaagse Kroatische kerk en langs een aantal huizen met prachtige gevels. Eenmaal beneden sloegen we een steegje in dat bekendstaat om alle kunstige graffiti en de bijzondere patronen op de geasfalteerde ondergrond. Het pad en de daarop volgende trap leiden naar een schitterend panoramisch uitzicht, dat uit doet zien op het grootste deel van de oude stad inclusief de kathedraal. Dit is waar je het allemaal voor doet: de mooiste overviews, een samenvatting van al het nieuwe wat je hebt gezien.
We vervolgden onze weg langs dit pad, dat langs een soort kasteelmuur leidde en aan de andere kant nog steeds uitzicht op Zagreb bood. Er waren allerlei terrasjes, stoelen met kussens en bankjes neergezet, er hingen waslijnen met kleding for artistic purposes boven de straat en de wanden aan de kasteelkant waren bedekt met riet en allerlei schilderijtjes, schoenen, camera’s en meer. Het leek wel een soort kunstproject. Weer beneden liepen we maar gewoon wat rond, kijkend wat we tegen zouden komen. Zo vonden we vooral een aantal heerlijk rustige en verkoelende parken, waar we een tijdje bleven zitten en kletsen; fonteinen, bloemen, en het Nationale Theater kwamen ook nog voorbij. Bij een lokale SPAR kochten we een budget lunch (€1,25 per persoon en daarvoor heb je 5 croissants en water, helemaal prima) en dat peuzelden we we in het hostel op onder het genot van een preek en het gezoem van een ventilator.
Die middag, na 16:00 dus wat minder warm, gingen we naar Zagreb Zoo ; een gemoedelijk dierenpark aan de rand van de stad. Super leuk, dieren dichtbij en even in de schaduw die de natuur bood in de hitte. Daarna aten we bij Submarine, een leuke eigentijdse burgertent. Toen het wat verder afkoelde naar (maar) 27/28 graden, liepen we nog een rondje in het centrum van de stad. Ik vind een stad meestal het mooist in de avond, of in de vroege ochtend. Maar in de avond blijft het meest speciaal. Het is dan alsof de stad even moet bijkomen van alle levens die zich er die dag hebben afgespeeld. Alsof er plekje moet worden gevonden voor alle herinneringen die er zijn gemaakt. De sfeer is in de avond ook anders, zeker op een zomeravond. Een beetje loom, er heerst een rustige warmte en niet meer zo'n woeste hitte zoals overdag.
Na een paar dagen stad wilden we graag wat afwisseling. Daarom reden we de volgende ochtend met de bus naar het vliegveld, waar we voor de rest van de dag een auto huurden. Daarmee reden we in twee uur door het overwegend groene binnenland van Kroatië richting de schitterende kust van het land. In het Velebit National Park, waar de Kroatische kust al in zicht komt, vonden we het mooiste uitzichtpunt dat ik ooit heb bezocht: je kijkt er uit over het diepblauwe water van de Adriatische Zee, de langwerpige Kroatische eilanden, het rotsachtige groen van de bergen in deze omgeving, het groengele en droge gras, de krekels en de stapstenen, en nog zoveel, zoveel meer. Het was overweldigend. En op deze plek, één van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest, vroeg Roel mij ten huwelijk. Mooier had het niet kunnen zijn! Het hele verhaal staat beschreven in het andere blogje over Kroatië.
Na dit hoogste punt (in meerdere opzichten) reden we langs de andere kant van de bergen naar beneden, richting de zee. We vonden een smal en rustig strandje, waar we een uurtje heerlijk afkoelden van de extreme hitte. Het water dat je hele lichaam omsluit voelt dan als een warm bad in een koude storm. We lieten ons zweven op het diepblauwe wateroppervlak, zagen onder ons de visjes zwemmen en lagen met ons gezicht omhoog naar de zon in het schitterende water, na te genieten van wat zeker één van de mooiste momenten in ons leven was.
We volgden de kustroute langs kleine, schattige vissersdorpjes, door dichte bossen en langs de zee naar Rijeka, een wat grotere kustplaats. Het was etenstijd en we gingen zitten op een overdekt terras met uitzicht op schaduwrijke bomen en daarachter de eerste contouren van de stad zelf. Na onze feestelijke maaltijd huurden we een Bolt-step en zo cruisten we nog een tijdje door het mooie stadje met haar mooie gebouwen, lieve straatjes en prachtige sights. Zoevend langs de mensen, door de lauwwarme zomeravondwind, dicht tegen elkaar aan, de roep van het avontuur die je aan alle kanten omringt. Het was fantastisch.
Ons laatste zicht op de kust was het felgele licht van de ondergaande zon dat de contouren van de langwerpige eilanden vaalblauw liet afsteken tegen de lichte avondhemel. Daarna: groen, rotsen, bergwanden, dorpjes aan meertjes en meer moois. Wat een bijzondere dag. Eentje om nooit te vergeten!
De dag daarop was het zo heet, dat je buiten net twee stappen kon lopen zonder te zweten. Daarom brachten we de ochtend door in een massawinkelcentrum, waar de airco heel hard aanstond. Vanwege ruimtegebrek in onze rugtassen kochten we bijna niets, maar de koelte was al een doel op zich.
De terugreis naar de stad duurde lang, omdat het OV in Zagreb niet heel betrouwbaar is. Eenmaal terug in het hostel was het dus ook meteen klaar voor de rest van de middag. Zagreb is een leuke stad, maar best te bezoeken in het voor- of najaar!
Die avond aten we bij het meest knusse restaurantje van de stad; een verborgen Italiaan, met een gezellige inrichting en heerlijke pizza's. We sloten de avond af op het grote plein, waar de lucht al donkerder blauw kleurde en de stemmen van het publiek zich steeds meer vermengden met de rust en stilte van de avond. Eén van onze laatste blikken op Kroatië. Het was dan wel heel warm en heet geweest, maar wat hadden we ook veel mooie dingen gezien en meegemaakt. Zagreb is, zeker op de juiste plekken, een prachtige stad. De Upper Town is je aandacht absoluut waard en alleen al daarvoor zou ik nog een keer gaan. Maar zoals gezegd: wel als de temperaturen draagbaarder zijn.
Het was weer tijd om de spullen in te pakken. We reisden 's ochtends al vroeg met de tram en bus terug naar het vliegveld. Het was er bijna volledig stil; met vijf minuten waren we door alle checks heen. We hadden dus alle tijd om in de lounge te genieten van enige luxe en van heerlijk eten. Verder waren we blij dat we eindelijk lange kleding konden dragen zonder te hijgen van de hitte ;)
Na een relaxte vlucht met prachtige uitzichten, vooral boven het lichtbewolkte België, landden we weer op Charleroi. Moe van alle warmte en hitte, vol van alle indrukken en ervaringen, dankbaar voor alles wat we hadden gezien en meegemaakt. En nu op naar het volgende avontuur!
Reactie plaatsen
Reacties