We werden wakker op een hoge berg, alsof we op de rand van de hoogste flank hadden geslapen, met de wereld aan onze voeten.
Op de grens met Italië deden we wat boodschapjes voor ontbijt en lunch, en daarna begonnen we aan de lange etappe richting Toscane. De wegen kronkelden door stoffige dorpjes, lange oude kerkjes en steil omhoog via haarspeldbochten. Het was rustig op de weg, de zon scheen, en in een zomerse gloed gleden we door de gele, bruine, groene heuvels vol dorre takken, olijfboomgaarden en, hoe dichterbij Toscane, hoe meer kenmerkende cipressen. We passeerden een schitterend warm oranje landhuis op een heuvel, waarvan de oprijlaan aan weerskanten omheind werd met hoge, donkergroene cipressen, een prachtig gezicht!
We reden door Val d’Orcia en genoten van de glooiende heuvels, de scherpte rijtjes groene ciprestoppen, de lichtgroene graslanden, de dorpjes als spikkeltjes over een taart gestrooid. Ergens fladderde een zwaluw in een kale boom. Wat is het hier mooi! We zetten de auto stil langs de weg en aten focaccia en boterhammen met kaas in de zon.
Iets verderop ligt het stadje Montalcino op een hoge heuvel, als zandkleurige burcht vol smalle, verborgen straatjes en pleintjes. Een gezellige doolhof van poortjes, trappetjes, steegjes en honderden zacht gekleurde of ruwe stenen huizen. Een droom om in rond te lopen; soms luidt er een klok, verder hoor je alleen de weinige voorbijgangers met elkaar kletsen en mensen in de koffiebar geanimeerd in gesprek achter een espresso. Er hangen zoete en alles doordringende zonnestralen in de lucht, die hun weg vinden door de kerkramen en tekenen op de stenen vloer. En de souvenirwinkeltjes staan overvol met Toscaanse keramiek, beschilderd in olijfgroen en citroengeel.
Met een uurtje arriveerden we in het zonnige Siena. Beduidend toeristischer dan het rustige Montalcino maar zeker heel bijzonder en een must see. Ook hier ademen de straten een ontembare warmte: in de oranje en gele en rozerode muren, de geurige lijnen vol was boven de straten, de machtig mooie gotische van de kenmerkende hotspots zoals Palazzo Pubblico.
We streken voor eventjes neer op Piazza del Campo, met honderden andere toeristen op het aflopende klinkeroppervlak + een paar kindjes die met de duiven speelden. De sfeer was gemoedelijk, kalm en haast een beetje loom. De zon scheen fel op de hoge toren van Palazzo Pubblico, en de ingangen naar straatjes in de schaduw staken er donker bij af. Ze zijn echter bruisend en kleurrijk door de souvenirwinkels vol geborduurde tafelkleden, schorten, handgemaakte borden en kannen en honderdduizend dingen meer.
We waren onder de indruk van de immense Duomo met oneindig veel details in de torentjes en puntjes en hoekjes en poortjes. Kunst in de moderne tijd is vaak wat afgevlakt en kan niet op tegen het ongelofelijke vakwerk uit deze vroege eeuwen. Er volgden nog een twintigtal kronkelende straatjes gedomineerd door warme kleuren, waslijnen en terracotta potten op de trappen en balkons. Voor we het wisten, stonden we weer bij onze Lancia-bolide.
De laatste etappe ging naar Gambassi Terme, een klein heuveldorpje richting Florence. Als een vesting staan de huizen van grove stenen op de flanken, een beetje als San Marino. Ook hier wemelt het van de stenen poorten, rustige straten tussen hoge rijen panden met zware houten deuren en onregelmatige aaneenschakelingen van huizen, schuren en restaurantjes in kelders.
We slapen in een echt Italiaans appartementje; keuken vol kleine, schattige spulletjes, kitscherige bloempotten en dito bloemetjesgordijnen- en spreien, een schuin dak dat op ruwhouten balken leunt en houten kozijnen rondom de kleine ramen, die uitzicht bieden op het weidse, groene Toscane, waar nu juist de hemel van blauw naar roze veranderde en langzaam lichtjes in de dalen van dorpjes verschenen.
Na een paar extra boodschappen te hebben gedaan bij een lokale Carrefour streken we neer bij Ostaria Pinchiorba, waar we om 19:00 de allereerste gasten waren. Het gezellige restaurant zit in een kelder met halfhoge welvende poorten en de muren hangen vol met schilderijtjes, keukengerei, lichtjes, hoeven en schaaltjes. De pizza’s uit de steenoven, waarvan je de hitte kon voelen als je langs de bar liep, smaakten allerbest.
En nu uitrusten onder dikke bloemetjesplaids op de bloemetjesbank!
Reactie plaatsen
Reacties