14-11-2023: Deze zonovergoten dag startten we bij de Egg Drop. Hier krijg je de meest hemelse dikke toastbroodjes, volgestopt met ei, bacon, kaas en meer, al naar eigen keus. Alles uiteraard esthetisch verpakt in mooie witte bakjes.
We liepen een paar camerawinkels binnen, bewonderden bij een Daiso het schattige briefpapier met eendjes, de pleisters met eveneens eendjes en de oudroze schrijfsets met blaadjes en bloemetjes, en staken de straat weer terug over naar het hotel om de laatste spullen in te pakken.
Bepakt en bezakt sjouwden we in veertig minuten naar het treinstation van Busan, waar we de KTX-trein naar Gyeonju namen. Met een halfuur gingen we van een drukke kuststad naar een halfgrote stad in de bergen zonder enorme hoogbouw. Hier slapen we in een hanok, een traditioneel Koreaans huis, verborgen maar niet verstopt in een kronkelend maar netjes steegje. Vanaf het binnenplaatsje, omringd door een warmhouten constructie met lichtgrijze schuifdeuren in de houten panelen, kom je in ons kleine kamertje met futonbedden.
Deze hanok is pal gelegen aan Poseok-ro, een druk en gezellig straatje vol met trendy winkeltjes. Ze liggen vol met haaraccessoires, pastelkleurig speelgoed, anime, poppetjes en beestjes in allerlei vormen (gebreid, van plastic, als stickers, pins en broches), sokken en hippe souvenirs. Er zijn daarnaast talloze eettentjes, groot of klein, waar je van Koreaanse snacks kunt genieten. Wij begonnen onze tocht met een heerlijk burgertje van Laontown.
Via de Daereungwon-tomben - gelegen in bolle grasheuvels in een groot park - liepen we naar Gyeongju Traditional Village. We genoten van de herfstkleuren in de bomen en bladeren. De grond lag vol met oranjerode bladeren en in het licht van de zon leek de hele aarde nu zo warm als een knisperend haardvuur. Achter de kalende bomen lagen de hanok met hun leien daken, en daarachter de soepele bergen. Mannen, vrouwen en kinderen in hanbok paradeerden over de stoffige grond en maakten familiefoto’s onder de treurwilgen.
Na een kort bezoek aan het huis van The Rich Man Choi - een luxueus complex van meerdere gebouwen in hanok-stijl - vonden we onze weg naar de rivier, waar je vanaf vrede stapstenen de Woljeong-brug kunt zien. Een vuurrood majestueus bouwwerk met twee rood-groene kronen aan beide uiteinden. Het namiddaglicht zette het geheel volledig in brand, alsof het vers geverfd was.
Toen de zon onder was, volgde onze laatste etappe - via een verrassend winterbloemenveld vol felgele bloemen, wat een onverwacht feest! - naar het Donggung-paleis en bijbehorende Wolji-vijver. Gyeongju was ooit de hoofdstad van het Koreaanse koninkrijk Silla en dus zijn er veel restanten van het koninklijke leven te vinden. Hier staan drie kleine paleizen op torens boven de ovalen vijver, waar ze bij het vallen van de avond schitterend in reflecteren dankzij de gelige zijverlichting. Het is haast mystiek, deze overvloed aan licht tegen het diep donkerblauwe van de avondhemel; ook de bomen en hun takken spiegelen zich in het stille wateroppervlak. Per bus gingen we terug naar het drukkere centrum, waar we in een zijstraat een allergezelligst restaurant vonden waar pizza en pasta geserveerd werden. We konden bestellen via de tafel-iPad 😄 Een Italiaans maaltje was iets waar we beiden veel zin in hadden en het smaakte best. Even iets bekends op tafel was ook wel fijn. Het vaalroze stukje fruit dat op tafel kwam, zorgde echter niet voor een feest van erkenning. En voordat we onszelf onderdompelden in de warmte en knusheid van onze eigen hanok, waagden we ons aan een exemplaar Gyeongju Bread. Dat wordt overal op straat verkocht als dé lekkernij van de stad: een zoet broodje met een lading kaas ertussen. Ik weet al wat ik morgen wil ontbijten! 😋
15-11-2023: We stonden vanmorgen al vroeg buiten de hanok, in de ijzige kou onder een scherpe blauwe hemel. Poseok-ro was uitgestorven, maar de pastelkleuren nog even levendig. Het was een feest om langs alle vrolijke winkeltjes, fotostudio’s en funny price-automaten te lopen.
Ruim op tijd arriveerden we per bus op Singyeonju Station, dus we kochten een vers en warm croissantje bij de Lotteria, wat hier geldt als een variant op de McDonalds. Onze eerste trein-etappe, naar Busan, bedroeg slechts een halfuur en daar aangekomen vulden we ons lichte ontbijt aan met een lange en goed gevulde kaasstengel van een winkeltje met de veelzeggende naam Breads & Cakes. We knaagden dit heerlijke maaltje op terwijl we onze ogen de kost gaven in het hokje met automaten op het perron, vol met bijzondere drankjes en kleurrijke snacks.
Vanuit Busan reisden we in iets minder dan twee uur met de KTX naar Osong. Vanaf daar moesten we nog een uurtje reizen naar het zuidelijker gelegen Jeonju. Het Koreaanse volk is heel bijzonder, evenals de cultuur. Het valt ons op hoe beleefd, netjes en eerlijk men hier is. Mensen gaan er hier van uit dat je het goede doet. Ze staan in een kaarsrechte rij te wachten om in de trein te stappen, de coupés zijn keurig en schoon, en onze tickets zijn nog nooit gecontroleerd (terwijl we toch al wel 6 treinuren in de benen hebben zitten). Van tevoren heb ik het een en ander over Korea gelezen en iets wat me is bijgebleven, is dat dit volk een van de meest homogene volken ter wereld is. Dit straalt men ook uit; er heerst rust, vrede en orde. Nederland en België zijn trots op hun multiculturele samenleving. Maar nu wij het tegenovergestelde van zo’n samenleving zien, vinden we niet dat dat eerste altijd te verkiezen is boven het tweede. Culturen, als schilderijen, verdienen hun eigen lijst. Ze komen het best tot hun recht als hoofdrolspeler.
De laatste etappe ging van Osong naar Jeonju. Grote steden, hoge flats en weidse boerenlanden zoefden voorbij. In Jeonju scheen een warm herfstzonnetje fel in onze ogen. Het leek haast lente, zeker met de zijdezachte windvlagen die ons langzaam maar zeker naar het busstation bliezen. Je dompelt je blik onder in de taal die overal tot je roept - vanuit winkels, restaurants en reclameborden - en beseft opeens dat je écht in Zuid-Korea bent.
We slapen opnieuw in een hanok, middenin een knus straatje met meer hanok. Een klein buitenplaatsje gaat vooraf aan de donkere houten trapjes richting de kamers. Via een schuifdeur stap je ons kamertje in, met een futonbed, houten puntdak en dik papieren behang.
Jeonju heeft heel veel traditionele hanok. Vanaf het uitzichtpunt dat we met tien minuten lopen bereikten, kijk je uit over de talloze zwarte golfjes van leisteen en de sierlijke punten op de vier hoeken.
Op een steile heuvel, volgebouwd met kleine, platte huisjes die gescheiden worden door kronkelende trappen en stegen, vind je Jaman Mural Village. De muren portretteren hier kunstwerken, fantasieën, karakters, poppetjes, strips en bloemetjes. Er is een pastel meets sixties meets Barbie café, inclusief terras vol vintage hangmatten en stoelen waar Greta Gerwig jaloers op zou zijn. Er zijn zoveel details, zoveel kleine dingen die zoveel grote schoonheid genereren. Wat mooi dat er nog zoveel mensen op de wereld zijn die dapper en creatief genoeg zijn om kleur te zien in het donker en het bijzondere van het kleine in een wereld waarin het grote telt.
Niet ver bij de Mural Village vandaan, in feite slechts een heuvel verder, maakten we kennis met het machtige Omokdae. Dit roodhouten paleis met groene beschilderde plafonds, zwartleien dak en hoge roodhouten steunpilaren, biedt aan de balustrade een prachtig vergezicht over de hanok van Jeonju. Op je sokken - want schoenen moeten uit als je het gebouw wenst te betreden - schrijd je over de koude houten planken, terwijl de sierlijke schilderingen hoog boven je hoofd dansen.
We daalden af naar Hanok Village, waar je je tegoed kunt doen aan photoshops, hanbokverhuur, handwerkjes, de nodige haaraccessoires en dit alles in een grote, kleine, hoge of platte hanok.
Terwijl het donker werd, vervolgden we onze weg richting het modernere centrum. Van ouderwets en vintage naar futuristisch en trendy. Ook hier word je getrakteerd op verrukkelijke boetiekjes, winkels vol heerlijke prullaria en hippe fotostudio’s waar je professioneel op de foto kunt met allerlei attributen: haarbanden, hoeden, petten en andere accessoires. Want mocht je dat nog niet in de gaten hebben: van accessoires houden ze wel, hier in Zuid-Korea.
Voor het diner zochten we onze toevlucht bij een all you can eat, weer met veel keus uit sushi en andere bijgerechten. De Koreaanse keuken is creatief, simpel maar verfijnd, en handzaam. En gewoon heel lekker! Zolang het niet te pittig is 😄
Op een keurig burgerlijk tijdstip traden we onze hanok weer binnen onder een heldere sterrenhemel. Star Wars-filmpje, een hete douche in een badkamer waar de douchekop en kraan dezelfde knop hebben en je bijna op de toiletbril staat als je je haar wilt uitspoelen, en een Koreaans doosje chips erbij.
16-11-2023: Tot vandaag hadden we steeds geluk met het weer: zonnig en zacht. Vandaag was echter de hele dag regen voorspeld, en al vroeg in de ochtend vielen de eerste druppels. Het mocht de pret niet drukken. We sliepen uit en ontbeten verderop in een esthetisch en leeg restaurantje genaamd Little Little. Een lief oud vrouwtje serveerde ons een verrukkelijk English breakfast.
Eenmaal buiten, waar we net naar de Cheongyeollu-brug stonden te kijken en het sierlijke wandelpad langs de smalle rivier en de bermen vol palmgras, ontdekte Roel dat we slechts voor één gerecht hadden betaald. Hij liep snel terug en kwam terug naar buiten met een roze paraplu; een cadeautje van de vrouw, die zo blij en dankbaar was dat we haar op de gemaakte fout hadden gewezen. Een geschenk uit de hemel, die juist op dat moment ook een ander geschenk begon uit te delen. Onder de lieflijke pastelroze parasol trotseerden we de grijze wolken boven Jeonju.
We liepen over Nambu Market en snoven de geuren van verse vis, rieten vlechtwerk, fruit en zakken vol pepers op. Als trotse Koreanen vertolkten de speakers BTS’s ‘Dynamite’ terwijl wij de alom aanwezige anime, beertjes, beestjes en zoete snacks bewonderden.
Een paar kruispunten verder vonden we het Gyeonggijeon-paleis, met als blikvanger een rood-groene tempel zoals we er al meer gezien hebben. Deze staat in het teken van een zekere Taejo, de grondlegger van de Joseon-dynastie. Normaal gesproken kun je hier het Royal Portrait Museum bekijken, maar deze is helaas dicht voor renovatie op dit moment.
Aan de overkant van de straat vonden we een allerliefst souvenirwinkeltje, waar ik bij aankoop een gratis scrunchie kreeg van de lieve verkoopster. Alles met een grote glimlach en wel tien hoofdbuigingen en evenveel ‘gamsahabnida’ (= bedankt). Weer wat verderop schoten we een Kakao Friends-winkel binnen. Deze karaktertjes zijn overbekend in Zuid-Korea en je ziet ze overal terug: in reclames, op winkelruiten en zelfs op taxi’s. Knuffels, mokken, sokken, crocs, lampjes, alternatieve LEGO-sets, alle denkbare merchandise bestaat.
Het ging steeds harder te regenen, dus we kozen voor een binnenactiviteit. Per bus reisden we naar een grote LOTTE Shopping Mall met op de zevende verdieping een kleine arcade. We hadden het rijk alleen met de air hockey, basket game en zombie catcher. Uiteraard won ik 😏
Deze mall had een groot aanbod kleding, maar daar bleef het bij. Even verderop vonden we een Emart, waar gelukkig een wat gevarieerder aanbod was. Bij de electro-afdeling haalden we ons hart op aan de prachtige esthetische (= sand, beige, gebroken wit en hout) verwarmingen, ventilators en ovens. Ook worden er allerlei vormen microfoons verkocht; karaoke is hier populair. Op de begane verdieping bevond zich een grote supermarkt, en dat vond ik eigenlijk nog veel leuker! Buitenlandse supermarkten zijn buitengewoon interessant. Zo verkoopt men hier een scala aan paddestoelen, de wereld aan gekke snoepsnackjes en kartonnen pakken koekjes die eruitzien als heuse designposters. En natuurlijk een BTS-themaverpakking chocolaatjes, genaamd Crunky.
Ps. In de grotere winkels heb je paraplu-drogers. Je haalt ‘m door een kleine wasstraat en zo loop je zonder massa’s water de winkel in. Of: een apparaat waar je met één handbeweging je paraplu in een langwerpig plastic zak stopt.
Bij de Isaac, een toast-takeaway, aten we een goed belegd broodje dat er van tevoren heel lekker had uitgezien, maar het toch niet helemaal was. Twee blokken verder schoten we daarom, nat en koud, een Lotteria binnen voor een aanvullend frietje en een anderhalf uur lange pauze van de regen. Daarna vonden we het toch wel weer tijd worden om de stad verder te verkennen. Op weg naar de bushalte lachte een schattige baby in een bruin berenpakje, bij z’n moeder in de draagzak, vol overgave naar ons. Dan geeft het eigenlijk niets dat het regent.
In Deokjin Park trotseerden we de modder en hoopten we een megavijver vol lelies te zien, maar die waren helaas vrij troosteloos uitgebloeid en hingen bruin en slap richting het wateroppervlak. Het kan niet altijd feest zijn. We namen dus maar weer een bus terug naar het bruisende centrum, waar we meteen een Daiso indoken voor een fijne shopping spree. En in de Hanok Village kochten we een heerlijk exemplaar Gyeongju Bread. Warm voor de handen, de maag en het hart 😋
Uiteraard diende dit slechts als voorgerecht, want tegen zevenen stapten we een restaurant genaamd Sokoa binnen. Eveneens in de Hanok Village en dus heel sfeervol. Een lieve jongen die bij elk woord boog, wees ons naar een tafel met iPad en een gratis kan water. Hier konden we rechtstreeks bestellen én betalen. Wat ideaal. Enige nadeel was dat de info alleen in het Koreaans was, dus we kwamen eruit door te gokken op de rode buttons, die hopelijk stonden voor ‘verder’ en ‘betalen’. In een mum van tijd stonden er twee heerlijke borden katsu op tafel. Een feest om naar te kijken en een flinke fuif voor je smaakpapillen!
Op de terugweg schoten we nog een laatste winkeltje binnen, vol artistieke kaarten met katten als sushi, als cola, als mandarijn en als wijn. Ik ben gemaakt voor dit land 😄🥰 En nu een beetje op tijd slapen op onze laag-bij-de-grond futonbedden, want morgen moeten we vroeg op!
Reactie plaatsen
Reacties