De pick-up is vanavond pas om 20:30, dus de dag was hier nog jong toen we om 09:30 wakker werden. We genoten van een verrukkelijk ontbijtje van het buffet (wederom zo mooi en creatief opgezet), keken op de kamer een kerkdienst en sprongen daarna in het verkoelende water van het zwembad; echt een verademing bij de verzengende hitte die alles overheerst. Bij de pool bar vonden we een vitrine vol lekkere gratis hapjes en er begon juist een Fruit Festival, erg populair bij alle kleine kindjes.
We waagden ons vanmiddag heel even buiten de poorten van het resort, op zoek naar een bank waar we ons contante Egyptische geld konden terugwisselen. Na een paar pogingen kwamen we erachter dat dat niet mogelijk was; de bankautomaten geven alleen Egyptische ponden uit. Maar goed, we hadden wel gelijk een rondje lopen in de benen, en dat met bijna 40 graden.
Terug op resort doken we meteen in het zwembad, de enige werkbare optie met deze temperatuur. Daarna pakten we koffers in en togen we nog een laatste keer naar het buffet, wederom prachtig opgemaakt, om nog een hapje te eten voor de terugvlucht naar België. En ondertussen ging de zon onder achter de bergen in het westen, en zo stond de hemel heel even in een pittoreske brand.
De controles zijn op Egyptische vliegvelden streng en hectisch. Een forse kenau stond bij de eerste security check bij de rij voor de vrouwen en duwde mij boos terug door het poortje omdat ik mijn schoenen nog niet had uitgetrokken. Die moeten namelijk allemaal uit en niet alleen hoge schoenen, zoals wij dat gewend zijn. Gelukkig verliep alles daarna heel soepel, natuurlijk vooral omdat wij met de crew konden meelopen en de crew heeft een speciale begeleider die hen door alle checks heen loodst. Het eerste en grootste deel van de vlucht - mijn honderdste vlucht en Roels duizendste vlieguur als piloot, mijlpalen! - was ik de gelukkige: ik mocht op de jumpseat in de cockpit. Samen met Wouter en Roel genoot ik van de mega heldere nachtelijke hemel: tienduizend sterren, wit fonkelend boven de aarde. Boven de Nijl zagen we de Melkweg, een machtig mooi gezicht. Tientallen vallende sterren, cirkelende satellieten, nog meer sterren en geen maan, waardoor we nóg meer sterren zagen. We vlogen over Caïro, Kreta, Athene, Belgrado, Sarajevo, Zagreb; bakens van licht op de donkere aarde. Is er iets mooiers dan hemel en aarde vanuit het midden? We praatten over toekomstplannen, het leven als piloot, de rijkdom van reizen. En dat alles onder die letterlijk schitterende sterrenhemel, terwijl de sterren vielen en de lichten van het aardse onder ons voorbijgleden. Vliegen is magisch, hoeveel logica er ook in de techniek zit.
Halverwege de nacht arriveerden we in Echo Bravo Bravo Romeo oftewel Brussel (EBBR, de ICAO-airport code). Iedereen stapte uit en we bleven achter met buddies en crew. Er werd geknuffeld en gekust en de wegen scheidden na vier dagen intensief optrekken. Wat een toptijd hebben we met elkaar gehad! En deze prachtige vlucht was de absolute kroon op het avontuur.
Reactie plaatsen
Reacties