The perks of being a pilot's wife

The perks of being a pilot’s wife: meereizen op buddy tickets! Zodoende stonden we vanmorgen samen om 04:00 op voor de vlucht naar Hurghada, die Roel samen met een Nederlandse captain zou uitvoeren.

Een retourticket naar Egypte kost als buddy €60. Er staan wel enkele onzekerheden tegenover zo’n koopje: je weet pas op het moment van inchecken op het vliegveld 100% zeker of je mee kunt. Van tevoren kan Roel dit vaak al wel voorspellen door de passagierslijst in te kijken. Op de vlucht van vandaag was nog één vrije plek. En drie buddies; maar niet getreurd, het vliegtuig had ook drie jumpseats. Zo was er voor iedereen een plekje. Als buddy krijg je het laatste wat er overblijft aan stoelen. Daartegenover staat dat de cabin crew je tijdens de vlucht zo nu en dan een gratis drankje, snackje en soms zelfs een maaltijd komt brengen.

Met vierenhalf uur stonden we op Egyptische grond, middenin de stoffige, zanderige massa die Egypte is. Het met vakantiegangers volgeladen toestel liep langzaam leeg en nadat de crew alles had schoongemaakt en een nieuwe crew was ingestapt, liepen wij als crew + buddies richting alle checks.

Op het vliegveld van Hurghada zijn de mensen net vee en de medewerkers veedrijvers. Beambten kloppen ongeduldig op hun bureau als de volgende reiziger haastig moet komen opdraven om zijn paspoort te tonen. Iedereen moet een toeristenvisum kopen, maar de een betaalt daar €25 voor en de ander €29.

Maar uiteindelijk geraakte iedereen door de paspoort-, visum- en bagagechecks en we betraden de openluchtsauna: verstikkend, verdovend en als honderd dikke dekens om je heen. Een vriendelijke taxibuschauffeur bracht ons naar het resort op de weelderige toeristenboulevard van Hurghada: tientallen resorts, vormgegeven als oosterse paleizen, tempels, spa’s en zelfs een Titanic, volgen elkaar in rap tempo op. Er zijn maar twee stuks baanscheiding op de weg: de linker- en de rechterberm. Alles en iedereen rijdt door elkaar. Inclusief de met audioapparatuur volgegooide pick-up met drie reizigers op de top van deze instabiele stereotoren.

Het resort is groot, luxe en een totaal aparte wereld. De perfect gekapte bomen op de perfect bijgehouden grasveldjes, de witte, rechtlijnige huisjes waarin zich de kamers bevinden, de prachtige en aanlokkelijke blauwe zwembaden. En dat alles in 40 graden heet. Het is nu echt even vakantie.

We zouden om 21:00 met de crew gaan eten in het Indiase restaurant. Daarom gingen Roel en ik nog even voor een klein voorafje naar het buffet. Zoals gewoonlijk was de keuze daar weer reuze: vooral op het gebied van desserts pakt men hier flink uit met allerlei mogelijk frutsels en blokjes en hapjes.

Op het terrein van het resort zitten een paar kleine winkeltjes, waaronder een Egyptische parfumerie. Deze wordt gerund door de goedlachse Ahmed, die ons strikte om even binnen te komen en in het Nederlands met hem te kletsen op de roodfluwelen bankjes in zijn winkeltje. Eerst bekeken we zijn grote reviewboek, waarin al zoveel mensen hadden geschreven hoe lief en leuk en betrouwbaar hij was. En eerlijk: het was ook echt gezellig. Roel kreeg een kopje dadelthee, Ahmed vervolgde zijn stortvloed aan verhalen over hoe leuk hij Nederland en Nederlanders vond, Ajax en Feyenoord (vechten, boem boem), zijn twee vrouwen (want je mag er als moslim vier) en zijn trouwpak op zijn tweede bruiloft (knapperd hè), zijn woordenschat (maar toen hij schatjepatatje tegen mij zei, greep Roel wel even in ;). Ergens halverwege de verhalen trok hij de ene na de andere dikke, ronde fles van de glazen planken om onze armen in te smeren met de heerlijkste parfums. Ook was er verse aloë vera en verwarmende gewrichtenzalf. Daarna volgden er verschillende formaten flesjes, prijzen en een rekenmachine. Uiteraard. Hij maakte er wel een mooi prijsje van, dat moeten we hem nageven. Maar voordat we een parfum kopen wat verkocht wordt als jaren meegaand en 24 uur lang sterk geurend, willen we dat eerst wel even een dagje testen. Gelukkig is Roel heel sterk in de kunst van vasthoudendheid richting even vasthoudende verkopers en liepen we zonder aankopen de deur weer uit.

Om 21:00 zaten we met de hele crew bij Manahor en al snel kwamen de tikka masala, de rijst, de beef korma en het naanbrood op tafel. Vanaf hier stegen de meest heerlijke geuren op naar de donkere nachtelijke hemel, nog fel verlicht door de lampjes in de minaretten en de verlichting op de talloze resorts links en rechts. De warmte was nog aanwezig, maar zwaar verdund met een wat minder verzengende avondbries. En achter ons verzorgde het animatieteam dance battles en flash mobs.