Maanden naartoe geleefd, naar uitgekeken, over nagedacht, op voorbereid: vijf mei tweeduizenddrieëntwintig. 05-05-2023. En eindelijk was de dag daar: de ochtend waarop ik voor het laatst in mijn eigen bed op mijn eigen zolderkamertje wakker werd.
De avond daarvoor was iedereen nog even komen knuffelen. Wat heerlijk dat wij zo'n hecht gezin zijn. Het is maar een bed, het is maar een kamer, het is maar een avond waarop iedereen, zoals altijd, gaat slapen. Maar toch wordt het nooit meer hetzelfde. Het wordt niet beter en niet slechter, maar ook niet hetzelfde. En dat besefte iedereen.
De kapster zei achteraf tegen mij dat ze het zo'n fijne, warme sfeer vond bij ons thuis. Ze had zich heel welkom en op haar gemak gevoeld, die ochtend aan de keukentafel, terwijl ze mijn haar mooier maakte dan het ooit is geweest. Boven trok ik mijn jurk aan en ik voel nog hoe de stof achter mij aan werd meegesleept, de trap af, de woonkamer in. Ik voel nog iedereens spanning, wachtend op Roels aankomst bij de voordeur. Het moment dat hij aanbelde; iedereen stond al voor het raam te kijken naar de trouwauto en een eerste glimp van zijn pak. Ik liep langzaam de trap af, zag de prachtige, donkere zandkleur van zijn pak in het stralende zonlicht en voilà, de eerste tranen ;)
Het was een dag met wel tien gouden randjes. Sowieso was die hele week een feestweek. Met elkaar uiteten, het ritje met de Watertaxi, de dag van tevoren de trouwlocatie helemaal aangekleed met alle spullen die de afgelopen tien maanden in de garage werden verzameld. Het werd de plek van onze dromen, precies zoals we het wilden. Hoekjes; een speelhoek, een fotohoek, een gezellig zithoekje. Het was knus, warm, gezellig en kleurrijk. Tapijten, lampionnen, droogbloemen, pluimen, pallets en alle tienduizend andere tierlantijnen; het kwam allemaal zo prachtig bij elkaar!
Iedereen van wie wij houden om ons heen, de hele dag, iedereen op zijn mooist. Ik sloeg een kreet van vreugde toen Roel en ik de zaal binnen kwamen lopen, samen, aan het begin van de ceremonie. Hoe bijzonder: al deze mensen zijn hier voor ons, hebben hun best gedaan, komen met ons onze liefde vieren. Het is om stil en zielsgelukkig van te worden.
De stukjes, de speeches, de cadeautjes; persoonlijke aandacht, liefde, blijdschap, mooie dingen delen met elkaar. Een lach en een traan, in de puurste zin van de uitdrukking. Ik wil alles wel vasthouden en elke dag opnieuw beleven.
De dinertafel was om op een Pinterestbord te plakken. Een visie werd werkelijkheid, en wat voor werkelijkheid! De slingers er zigzaggend boven, de kleuren van de eucalyptus die zo mooi opgingen in het terrarood van de tafelloper en de door Lisanne gemaakte zandkleurige servetten, het zwarte servies, de vaasjes met droogbloemen, perfect samengesteld door Lisanne, Louise en Maurits. Het deed het heerlijke barbecuebuffet nog lekkerder smaken.
Het hoogtepunt van de dag was de kerkdienst. Papa die mij binnenbracht. Elk bankje zat vol met mensen die ons elkaar het jawoord zagen geven. We knielden tijdens het zegenlied en ik besefte meer dan ooit hoe erg wij Gods zegen nodig hebben, en tegelijk ook hoe intens dankbaar ik ben dat we die zegen mogen krijgen. Door God waren wij hier, bij elkaar en op deze plek om deze reden, en Hij is ook Degene die ons samenbindt en rotsvast bij elkaar houdt. De onmisbare Derde in onze relatie. Wat een zegen en wat bijzonder dat zoveel mensen getuige mochten zijn van dat drievoudige snoer, de liefdesdriehoek die hier hopelijk zo zichtbaar mocht worden.
Het feest! De geweldige stukjes van onze lieve vrienden en familie, wat hebben we gelachen en wat kwamen er veel herinneringen boven. Wederom zoveel liefde, zoveel blijdschap, zoveel plezier. Woorden kunnen niet beschrijven welke gevoelens er allemaal door mij heen gingen. Er moet een soort mix-emotie zijn van blijdschap, liefde, dankbaarheid, weemoedigheid en ultiem geluk.
Er zijn zoveel dingen die ik wil bewaren, onthouden en herinneren. Het is teveel om op te noemen. Bijna drie weken later zit mijn hart nog zó overvol. Het was een dag als geen enkele andere, en wat zijn we gezegend dat we die met zoveel mensen die ons lief zijn, mochten vieren!
Reactie plaatsen
Reacties