We waren weer vroeg uit de veren, want voordat we naar de kerk zouden gaan moest er eerst nog iets anders gebeuren. Een paar minuten voor openingstijd stonden we bij de box office van het Cadillac Palace Theatre, in de rij voor rush tickets voor The Lion King! En met succes: een kwartier later stonden we buiten met tickets op goede stoelen voor een derde van de normale prijs. We bezochten een kerk waar we niet per se nog eens terug willen komen, maar desondanks is het mooi dat er op zoveel verschillende plaatsen in de wereld plekken zijn waar God gezocht en gevonden wordt. We lunchten bij Roots, waar ik echt de lekkerste mac and cheese ooit heb gegeten. Dat in combinatie met de krulfrietjes is echt geweldig. Met de metro reisden we naar het noorden van de stad, waar we een snelle blik wierpen op baseballstadion Wrigley Field en een bijbehorende fan store. Toen weer terug naar het zuiden voor yet another museum.
Vanmiddag bezochten het Museum for Science and Industry. Gevestigd in een imposant gebouw, wat verder ten zuiden van Chicago. Hoewel het nogal op kinderen gericht bleek te zijn, zagen we er toch een aantal mooie en leuke dingen. De vliegtuigenvleugel was uiteraard geliefd ;) Verder: een mirror maze, een real-life tornado, een kolenmachine, treinen, koetsen en ook hier heel erg veel kerst.
De bus bracht ons weer terug naar het centrum, waar we genoten van een vroeg diner omdat we werden verwacht in het Cadillac Palace! Na het eten wandelden we door de heerlijke cold and crisp-avondlucht naar een nieuw metrostation, om weer boven te komen in het bruisende stadscentrum. Ik hou van de stad, het levendige en het diverse. Ik krijg kriebels van het snelwandelen over de brede pavements, terwijl ik omringd word door het geluid van de auto’s, hier en daar een claxon, en door de hoogte van wat van verder weg een skyline vormt.
Wat een avond in dit schitterende theater en bij deze prachtige voorstelling! Aan alles is gedacht, tot aan de laatste details. De kostuums, het licht, de backdrops, en wat zijn deze acteurs getalenteerd. We hebben genoten! En als kers op de taart voerde de weg terug ons langs een paar van de mooiste punten van Chicago: die langs de rivier. Ik kijk om me heen en het voelt alsof ik droom. Hoe kan zoiets moois echt bestaan?
Reactie plaatsen
Reacties