05-10-2023: We zitten er weer klaar voor! Overdag hard gewerkt en hard vakantie gevierd en toen met koffers en al op de fiets. Een lekker maaltje in de lounge, zweven door de koele en avondblauwe terminal - het licht van een oktobernamiddag zorgt voor evenveel opvulling als de koude airconditioning - en nu geboard en ready voor Scandinavië!
Zodra het vliegtuig vaart gaat maken, word je achterover in je stoel gedrukt. Dat is een heerlijk gevoel en ik zie aan Roel dat hij dat precies zo ervaart. We sluiten onze ogen en laten ons meevoeren met de kracht van techniek, wat toch zeker ook wel een klein beetje als magie voelt.
Met twee uur landden we op Stockholm Bromma. Een kraakheldere, koude wereld begroette ons. Het is de soort kou die zowel warm en donker als scherp en wit als sneeuw is. De soort kou die je diep in je jas, sjaal en muts laat duiken en de soort kou die dat niet als ongemak, maar als puur genot laat voelen. En zo helder als deze koude oktoberavond is ook dit land: schoon, ruim, netjes.
We kochten een SL Stockholm Travel Card via de gelijknamige app en met tram en bus bereikten we een mooie houten villa aan de Röjningsstigen in de wijk Äppelviken. Hier hebben we de hele benedenverdieping voor onszelf; de hosts wonen boven. Maar we zijn uiterst hartelijk verwelkomd: kaartjes, briefjes, boodschappen op een whiteboard. En dit knusse holletje komt rechtstreeks uit een sprookje. Ik wil er mijn winterslaap houden.
De villa is al in 1923 gebouwd en Ylva en Anders hebben het vanaf 1996 gerenoveerd naar een huis wat alle moderne technieken en gemakken combineert met handgemaakte schatten en maatwerk uit de tijd waarin het gebouwd werd. De details zijn overweldigend. De Zweedse boekenschatten in de kasten, de warme dekens op de stoel en de bank, het hoekkastje waarin ik een doos ontdekte waarin je als gast tips kunt achterlaten voor volgende gasten; deze basement is een heuse schatkamer! Ik kan zo niet slapen van excitement; wat bestaan er toch mooie dingen op de wereld. ♥️
06-10-2023: De koude ochtend was knapperig als een verse krakeling. We wandelden door Äppelviken naar het tram/metrostation, terwijl we tientallen houten huizen en middelbare scholieren onderweg naar het gymnasium passeerden - Scandinavische tieners zijn echt de meest op elkaar lijkende mensen op aarde: tijdloos stijlvol en bijna allemaal (donker)blond.
Eerst moest er ontbeten worden. Daarvoor doken we Hemköp binnen, een enorme supermarkt op de lagere verdieping van een groot warenhuis. Alles is er mooi: van de schappen tot de verpakkingen van het knäckebröd tot de bossen bloemen die apart gekoeld staan. Alles ademt een zekere overvloed: van kleur, van keuze, van vervulling.
We hadden heel wat plannetjes voor vandaag, maar het eerste viel gelijk in het water omdat het alleen op zaterdag kan. Daarom moesten we gelijk creatief zijn 😉 We namen een bus naar Djurgården, een van de vele eilandjes waaruit Stockholm bestaat. Het OV is hier overigens zeer goed geregeld: zowel bus als metro rijden veel en op tijd. Tickets gaan via een app op je telefoon: in die app krijg je een QR-code die bij de poortjes of voorin de bus gescand kan worden.
Maar Djurgården dus. Er zijn hier talloze musea te vinden, omringd door een groene wereld van bomen en bosjes. We begonnen bij Skansen, een omvangrijk openluchtmuseum dat de Zweedse samenleving van vroeger even terugbrengt in het hier en nu. Glasblazers, pottenbakkers, bakkerijen, boerderijen. Er ligt vers flatbread om te proeven naast een knisperend haardvuur en de glasblazer verandert een blauwe staaf in een gloeiende bol in een razend hete oven. Bij de pottenbakker ligt er juist een grote ronde schaal op de werkplaats en op het tafeltje staan twee grote aardewerken potten vol gereedschap. Er staan Sami-hutten hogerop de heuvel, even als roodhouten molens en een rozentuin. En in een speeltuintje doet een roodbruin eekhoorntje zich tegoed aan de wollige manen van een hobbelschaap.
Niet veel verderop stapten we het imposante Nordiska Museet binnen. Hier wordt de Zweedse cultuur, van kano’s tot leven met ijs tot traditionele feesten uiteen gezet. Kleding, schoenen, voertuigen, werktuigen en zelfs een vleugel vol dineropstellingen en vitrines vol feestattributen en -scènes; overal is aan gedacht.
Op een steenworp afstand vind je nog het Vasa Museet. Dit museum staat volledig in het teken van een enorm 17e-eeuws schip, haast volledig gepreserveerd. Om het enorme gevaarte heen zijn houten plateaus gebouwd zodat je elk deel van het schip goed kunt bekijken. Tegelijk worden er zeemansspellen, scheepswerktuigen en andere materialen tentoongesteld. Haast niet te geloven dat zoiets op het water heeft gevaren, met al haar kanonnen en kogels en tonnen vol eten, en natuurlijk met de onzekerheid en de gevaren die bij een 17e-eeuws leven op zee horen. Die zouden al genoeg moeten wegen om zo’n schip te laten zinken.
En na deze informatieve ochtend streken we neer bij een Subway voor een warm broodje en een welverdiende gemakkelijke stoel.
Ondertussen waren de grijze wolken boven de stad opengebarsten en een lichte regen begon om niet meer op te houden. Het mocht de pret niet drukken; we waren voorbereid met paraplu en pet én de regen maakte Gamla Stan - de oude stad en ons volgende doel - eigenlijk alleen maar gezelliger en knusser.
Eerst naar Kungliga slottet, ofwel het koninklijk paleis. Je kunt er de Royal Apartments, Guest Apartments en State Apartments bekijken. Ze doen niet voor elkaar onder: elke kamer is een warm bad, letterlijk omlijst met gouden krullen en kronen, belegd met de mooiste dikke tapijten en behangen met zowel zacht koningsblauw behang vol koninklijke patronen en dikke velours gordijnen. De kroonluchters hangen glimmend aan brede gouden of babyblauwe linten en de plafonds zijn net 3D schilderijen. Op de brede schouwen staan enorme klokken van glanzend hout met goudmetalen details en hoge kandelaren voor nog hogere spiegels, waarin al het glimmende en glanzende gereflecteerd wordt. De stoelen zijn bekleed met rood fluweel, de wanden hangen vol met schitterende wandtapijten, het ene nog weelderiger dan het andere. In elke kamer is de lambrisering uniek. Er zijn lange gangen en galerijen waar geen enkel stukje muur of vloer onbedekt is. Alles ademt weelde, grootsheid, grandeur. Je gaat er automatisch fluisteren, alsof de dure en oneindige spullen persoonlijk met hun fysieke en culturele gewicht op je drukken.
Dit was onze eerste kennismaking met Gamla Stan. De tweede was Storkyrkan, de oudste kerk van Stockholm. Een middeleeuws interieur in een haast hip en onbestemde kleur roze jasje. De gewelfde plafonds worden ondersteund door bakstenen pilaren en het orgel troont als letterlijke kroon boven het middenschip. Er heerst zo’n heerlijke rust, die zo typisch is voor een kerk; een universele rust.
Slechts twee straten verder sta je op het bekende Stortorget, oog in oog met de bekende groene, rode, oranje en gele vierling van hoge huizen met lieflijke geveltjes. Een prachtig gezicht en zelfs in de kleurloze regen geven zij nog kleur aan de wereld. Ernaast vind je ook het Runstenen Wooden Horse Museum, gratis; hier koop je zeer overpriced Dalapaardjes, maar alleen kijken is al enig.
We verkenden voor even de lieve straatjes van deze oude stad, voortschrijdend over de gladde klinkerweggetjes langs de knusse winkelpandjes en restaurantjes. Daarna was het tijd voor de volgende binnenactiviteit. Aan Stortorget staat een imposant gebouw waarin het Nobel Prize Museum is gevestigd. Ook een bezoek hieraan was bij onze GoCity Pass inbegrepen.
Bij binnenkomst kregen we een lekkere chocolademunt in de vorm van een Nobelprijs. Op interactieve schermen kun je alles lezen over de winnaars in verschillende categorieën gedurende de laatste ruim honderd jaar. Er staat een flesje penicilline, een boek van Rudyard Kipling, een brief van Einstein en nog veel meer. Ondertussen zweven boven je hoofd posters aan een rails, waarop foto’s van de winnaars plus de reden voor hun winst staan afgebeeld. Het is een hele lange rij, een grote verzameling aan kennis een wijsheid die boven je hoofd circuleert. Zo bijzonder dat God ons zoveel wijsheid geeft om kennis op te doen en altijd te blijven leren. Want er is zoveel interessants om te weten, te lezen en te leren!
Op een grote inspiratiemuur kunnen bezoekers een antwoord achterlaten op de vraag wat hen drijft. Een super mooie en belangrijke vraag om over na te denken. En er zitten mooie en hoopvolle antwoorden tussen. (‘Toch in one night' en Snapchat-contacten even achterwege latend 😉) Ik las er ook het verlangen naar een betere wereld en de wil om het beste voor anderen te zoeken. En ook al zal de wereld nooit perfect zijn tot Jezus terugkomt, mensen die het beste voor elkaar zoeken in liefde, wijsheid en oprechtheid kan alleen maar een stap in de juiste richting zijn. Iets wat Hem 'behaagt'. Onze naaste liefhebben als onszelf.
Er stond nog een museum op de planning, maar met bijna 20,000 stappen in de benen besloten we dat naar morgen te verschuiven. Voor nu schoven we aan een tafeltje in Burgers’n’Fuel voor een veilige maar voedzame maaltijd 😋 O
nderweg terug naar Äppelviken deden we nog een Lidl aan voor wat ontbijt en snackjes. Onderweg passeerden we een schilderworkshop; de sfeer van creativiteit heerst hier overal. En in de metrostations hangen niet alleen reclameposters voor films en voedsel, maar ook van IKEA (overigens kun je hier middenin de stad zo een vestiging van de Zweedse meubelgigant binnenlopen).
En nu weer opladen voor morgen!
Reactie plaatsen
Reacties