Op een maandagochtend in augustus stonden vier broertjes en zusjes op het vliegveld in Eindhoven, en één zusje zat in de trein vanuit Zwitserland. Allemaal dezelfde bestemming: het prachtige, warme, nooit vervelende en magische Rome.
Louises treinreis was voorspoediger dan onze vliegreis. Om 08:00 stonden we op het vliegveld, weggebracht door papa en mama; om 16:10 vertrokken we. Er waren lange rijen en vele uren vertraging. Papa had voor ons allemaal als verrassing een boek gekocht in de plaatselijke AKO. Gewapend met dit met liefde uitgezochte leesvoer, een spelletje en gedownloade filmpjes (een een patatje op kosten van WIZZ) kwamen we de uren langzaam maar zeker door.
Rome verwelkomde ons met een klamme hitte, terwijl we op de shuttlebus wachtten die ons naar Roma Termini bracht. Daarvandaan moesten we nog een kwartiertje in de metro richting ons knusse, basic en gekoelde appartement op de grens met het Vaticaan. Louise stond ons aan het begin van het steile steegje dat naar de voordeur leidde, al op te wachten. En binnen stond een vers bereide maaltijd op tafel. Het avontuur van de brusjes was begonnen!
De eerste dag. De Spaanse trappen, de Trevifontein, gelato's bij de fijnste winkeltjes, Circus Maxiumus, Forum Romanum and last but not least: het Colosseum. We deden het allemaal, in 36 graden hitte. Maar wat genoten we van de warmte van de kleuren, de sfeer in de steegjes, de terrasjes en stoeltjes, de schoonheid achter de mensenmassa.
Het Colosseum bezoeken is een ervaring die, als je er een beetje gevoel voor hebt, niet te beschrijven is. Probeer maar eens onder woorden te brengen wat het is om over en door zoveel jaren geschiedenis heen te lopen. Waar al zoveel duizenden voetstappen hebben gestaan. Waar zoveel gebeurd is. Al die levens, al die dagen en jaren, zo onder jouw voeten.
Die avond aten we pasta bij La Piccola Cuccagna, een lieflijk restaurantje in een smal steegje dat uitkomt op het mooiste plein van Rome, Piazza Navona. Piazza Navona is een plek waar magie in de lucht zit, zeker in de avonduren als de zomerhitte langzaam uitdooft, de kleuren van fel naar zwoel veranderen en de stadsgeluiden zich vermengen met een zachtheid die de avond karakteriseert. Deze atmosfeer plus een pasta waar hart en ziel ingestopt zijn, makes for a perfect evening.
De volgende ochtend stonden we om 07:30 op het plein van het Vaticaan, voor de ingang van de Sint-Pieter. Op dit tijdstip ziet het er nog niet zwart van de mensen en kun je vrij rondlopen in de kerk, zonder een stroom te moeten volgen. We kwamen binnen en werden meteen overweldigd door de hoogte, de grootte, de diepte, de details, de creativiteit, de geschiedenis, het allesomvattende karakter van de ruimte waarin we ons begaven. De Sint-Pieter is de grootste kerk van de wereld en je weet dan ook niet waar je het eerst en het laatst moet kijken. Elke hoek, elk stukje muur en plafond is met aandacht en creativiteit gedecoreerd met kleur, materiaal, patronen en schilderingen. Steen, marmer, goud, zilver, hout en glas, het is niet voor te stellen hoeveel tijd en geld de bouw van dit bouwwerk heeft gekost.
We beklommen de ruim 500 treden naar de koepel van de kerk, waar je pas echt ziet hoe immens groot de letters op de rondlopende rand zijn. Tientallen meters naar beneden lopen mensen als mieren over de gemozaïekte vloeren en langs de schilderingen, beelden en versierde muren. Nog een paar trapjes verder stonden we aan de buitenkant van de koepel, op het bijna allerhoogste punt van de hele kerk. We keken uit over het glinsterende plein van het Vaticaan, de voorbode van een wakker wordende wereldstad.
Na een rondje Friezenkerk, Engelenburcht, souvenirs en een lekkere gelato, stapten we in de trein naar het westen: de Italiaanse kust aan de kant van de Tyrreense Zee. Voordat we onszelf naar het strand begaven, stapten we uit op een stil en rustig treinstation nabij Ostia Antica. Dit is de oude stad Ostia, vlak voor het moderne Ostia. Het is eigenlijk een soort Pompeï, met het verschil dat Ostia niet onder lava werd bedolven maar onder modder. Daardoor bleven badhuizen, appartementen, markthallen en straten heel goed bewaard. Je kunt er in detail de mozaïekvloeren in de badhuizen en marktpleinen zien. Voor de oude winkeltjes werden bijvoorbeeld mozaïeken gelegd die uitbeeldden wat een bepaalde winkel verkocht. Een volledig appartementencomplex wat de middenklasse bewoonde, staat er nog rechtop, inclusief plateaus die dienstdeden als dakterras. Alles is toegankelijk en te beklimmen, en zo kijk je vanaf een dakterras uit over een ooit levendige haven- en handelsstad.
In Ostia zochten de meiden verkoeling in de plaatselijke McDonalds, terwijl de jongens een duik namen in de heerlijk verfrissende en verkoelende zee. Het is vanaf Rome de dichtstbijzijnde strandoptie, maar druk was het niet echt. Mocht je dus ooit in Rome zijn en dringend verkoeling nodig hebben (en geloof me, iedereen heeft dat op een bepaald punt nodig), ga dan lekker naar Ostia en geniet van het heerlijke en relatief schone zeewater.
Die avond aten we pizza in een restaurant met een steenoven. Avonden in de stad zijn altijd zo fijn. Alle drukte en gebeurtenissen van de dag hangen vaag in de lucht, maar niet concreet genoeg om je er nog zorgen over te maken. De avond heeft genoeg aan zichzelf, het is tijd om tot rust te komen.
Er restte ons nog één dag in Rome, en de hitte begon zijn tol te eisen. De volgende ochtend bezochten we het Pantheon en na dat enkele bezoekje hadden we al een ijsje of ijskoude milkshake nodig. Gelukkig vond het middagprogramma plaats in een overdekte venue: de Vaticaanse Musea. Deze verzameling aan musea in een gebouw dat bestaat uit in elkaar overlopende gebouwen, huisvest de kunstigste gangen, vloeren, beelden, wandkleden en schilderijen die je ooit zult zien. Geen mens kan hier in een dag alles zien; ik betwijfel zelfs of het in een week mogelijk zou zijn. Wij vonden vooral de galerij van de landkaarten en de Sixtijnse Kapel heel erg mooi en bijzonder.
Een laatste ding dat zeker niet gemist mag worden in Rome: Janiculo, het mooiste uitzichtpunt over Rome. Je bereikt het via een door bomen overdekte straatweg, en tijdens golden hour is het uitzicht absoluut het mooist. We keken naar Rome onder haar gouden mantel en herbeleefden alle fantastische dingen die we deze week hadden gezien en gedaan.
And that was a wrap on our adventure. Die nacht vertrokken we om 03:00 met een nachtbus naar Termini, daarvandaan met de shuttlebus naar het vliegveld, en vroeg in de ochtend verruilden we Italië met buurland Zwitserland for yet another adventure.
Reactie plaatsen
Reacties