7 oktober 2022. We zijn er weer! De luchthaven, ons tweede thuis. We genoten van een zeer diverse ronde voedsel in de lounge. Vol-au-vent met een Belgische wafel; je moet toch weten dat je vanaf Brussel vliegt.
Het was een fijne vlucht met een wattenzachte landing. Het is altijd leuk om te vliegen met een piloot want dan heb je allemaal inside information, zoals het vliegpad en aanvliegroutes! Het was al wel donker, maar vanwege het heldere weer kon ik op kruishoogte toch allerlei steden zien liggen aan de hand van hun lichtjeszeeën. Daar doemde opeens de kustlijn van Sicilië op, en toen Gozo. Ik zag al dingen liggen die op ons lijstje staan. En daar was Malta, met Sliema en Valletta fel verlicht ten westen van ons vliegtuigraampje. We kunnen niet wachten om het te gaan ontdekken! Roel heeft tijdens de vlucht nog even staan kletsen met de crew en een lijstje met must-sees weten te bemachtigen van deze ware locals. De mensen zijn hier vriendelijk; de buschauffeur van de bus die we moesten hebben maar eigenlijk net niet haalden, stopte alsnog voor ons en liet ons toch nog meerijden (voor een schamele 2 euro enkeltje).
Casa Rocca Piccola. Het prachtige 16e-eeuwse huis van een adellijke Maltese familie. Kamers vol met oude foto's, schilderijen en tekeningen. Een uitgebreide bibliotheek waar de geur van oude boeken je meeneemt in de geschiedenis. Een heerlijk lichte eetzaal, met een tafel zo mooi gedecoreerd met de kleinste details perfect geregeld, je zou er uren naar kunnen kijken en toch steeds weer iets nieuws vinden. Gangtafels gevuld met sculpturen, gouden klokken en kandelaars. Gordijnen gedrapeerd met elegantie, zo glad en zacht als hun stof. Verborgen deuropeningen, die je leiden naar een doolhof van kostbare kunstwerken, herinneringen, meubels, levens die onder dit dak zijn geleefd. En in de tuin springt een papegaai vrolijk op en neer langs zijn stok, onder de lichtgroene boomtak die bespikkeld is met roze bloemen.
Valletta, een kleurrijke verzameling van kerken, huizen, balkonnetjes en meer. We genoten van een heerlijke lange lunch op een bruisend pleintje. Verkenden nog wat straatjes en kerken, en kochten souvenirs (vooral ik) (uiteraard). Daarna liepen we naar het busstation. We waren er intussen achter dat het busvervoer hier op z’n zachtst gezegd nogal omslachtig is. Het OV + communicatie daarover in zijn geheel, overigens. Tickets worden niet verkocht waar dat zou moeten, bussen rijden niet of veel te laat (of juist veel te vroeg), de reistijden zijn lang. Maar er is in elk geval airco. En zo reden we in een koele maar overvolle bus naar het zuiden van het eiland.
Marsaxlokk, een vissersdorpje bekend van de luzzas: de vrolijke vissersbootjes in felle basiskleuren. Op een goede dag ligt de haven er vol mee en het maakt de zandkleurige kustlijn een stuk gezelliger (al heeft dat ook absoluut charme). De blauwtinten zijn er niet te tellen en de schitteringen op het heldere water in de baai maken het geheel compleet.
Via het bruisende Sliema en langs de waterkant, over de promenade die op dit uur van de dag juist in schitterend licht gehuld was, kwamen we terecht bij een heerlijke burgertent. Goedkoop, maar lekker & veel! We hebben vandaag heel goedkoop gegeten dus morgen mag het wat gekker & wellicht wat gezonder. We hebben al wel wat appeltjes gekocht van die mooi vormgegeven stapel in de supermarkt.
Onze volgende ochtend begon al vroeg. Met een stadsbus vertrokken we naar Cirkewwa, de haven in het noordelijkste puntje van Malta. Daar staken we over, langs Comina en de Blue Lagoon, naar Gozo. Met een rode sightseeing dubbeldekker reden we dwars over het eiland, door Victoria, door kleine dorpjes, over heuvelachtige vlaktes met prickly pears, dofgroene planten, olijfbomen en langs tientallen balkonnetjes naar Djerwa. Hier keken we uit over de diepblauwe Middellandse Zee, een prachtig gezicht.
Victoria is een van de mooiste stadjes waar ik ooit ben geweest. Het is hier allemaal zo eigen; het is nieuw, het is Maltees, er zijn zowel Arabische, Afrikaanse en Europese sferen samengevoegd tot nooit geziene mix van schoonheid. Verder aten we hemels op een klein, knus pleintje in het restaurantje van een Britse dame. London’s Way met chips + barbecue chicken wings, verrukkelijk! Zeker na een warme wandeling en een hete busrit.
Gigantija, een UNESCO archeologische site, met steenformaties van duizenden jaren oud. Indrukwekkend, zeker met het uitzicht op Gozo op de achtergrond en de bekende prickly pears als dominante vrucht in de dofgroene omringende tuinen. Verder ook gewoon een heel mooi stadje eromheen, met zoveel leuke details op de huizen.
Nadur, een busstop waarvan de buschauffeur zei: er is daar niks te beleven hoor. Nou, dat was absoluut niet waar! Het is een lief stadje wat door toeristen nog niet ontdekt is, en dus is het er heerlijk rustig. Veel Britse sferen - huizen met Engelse namen bijvoorbeeld - en: een schitterend (relatief verborgen) uitzichtpunt over Gozo, Comino en Malta. Ik begrijp niet dat mensen dit links laten liggen, het is een prachtige plek met zoveel gevoel en charme.
Na een mooie boottocht waar een zeer lange wachttijd aan voorafging, volgde een heerlijk diner waar een zeer lange busrit (file, volle boot dus veel mensen) aan voorafging. Daarom gunden we onszelf wat luxe en comfort en gingen we voor sushi/all you can eat. We hebben ons helemaal volgegeten en zitten momenteel in de bus terug naar Pembroke en Paceville, waar we verblijven. De bussen op Malta rijden nogal onvoorspelbaar en onhandig, zoals eerder vermeld, dus we hebben vandaag nogal wat busuren gemaakt. Desondanks is het wel heel gezellig want we hebben immers alleen elkaar nodig om het leuk te hebben 🥰 Al was de gillende peuter die eerder op de avond anderhalf uur bij ons in de bus in het viertje zat, iets minder gezellig. Maar ook toen hielden we het hoofd koel ;) hij werd zoetgehouden met borstvoeding en schermtijd, wij maakten enkel gebruik van het laatste. Dat doodde tijd, irritatie en geluid 😄
De volgende ochtend, na een simpel ontbijtje vanuit een convenience store in een stil en verlaten straatje nabij de kust, stapten we weer in een rode dubbeldekker om Malta te verkennen. Zo keken we rond in San Anton Gardens en Mosta, bekeken we Valletta vanuit de bus en zagen we de weidse landerijen, vergezichten en curiosities zoals een autogarage genaamd Buckingham Garage.
Mdina is een eeuwenoud stadje op een hoge heuvel, midden op het eiland Malta, onder Gozo dus. De authentieke kalkstenen muren met hun gelige of crème kleur geven het karakter aan het dorpje, dat wordt opgeleukt met hier en daar een kleurtje van een smal balkon of een uithangbordje. De straten voeren je mee in alle windrichtingen, als een doolhof vol mooie dingen.
Door een regenachtig Malta en via een veelvoud aan (niet/slecht rijdende) bussen kwamen we weer terug in Pembroke. Desondanks hadden we genoten van alles wat we hadden gezien! Het laatste stuk van de dubbeldekkertour gingen we heel strategisch boven en vooraan zitten want: rustig vanwege de regen, maar toch redelijk droog vanwege het scherm.
We staken die volgende ochtend na het uitchecken & met koffers vanuit Sliema over naar Valletta met de ferry. Daar maakten we nog wat foto’s van de prachtige straatjes met kleurrijke balkonnetjes. Maar de zon was heet, de koffers waren zwaar en de tijd stond niet stil, dus we zaten al snel weer in de bus naar het vliegveld.
Het was de mooiste take-off ooit! We zagen heel Malta liggen vanuit de lucht, alle bekende vormen, kustlijnen en eilanden. De steden die we bezochten, de burchtheuvel van Victoria, de Blue Lagoon. Het was schitterend. En nu rijden we weer rechts, in Nederland. Het volgende avontuur zal niet lang op zich laten wachten, want we zitten allebei binnen nu en twee weken opnieuw in een vliegtuig.
Reactie plaatsen
Reacties