Seoul, het New York City van Azië

17-11-2023: Het was nog maar zeven uur toen we vanmorgen onze hanok in Jeonju verlieten en de ijzige ochtendkou inrolden met onze koffers. De lucht was al blauw en wolkenloos en de zon wierp een gouden gloed op de bergkammen in de verte, alsof ze in glitter gedoopte poppetjes waren.

Op het station van Jeonju schaften we een karig ontbijtje aan, want er was niet erg veel keus. Je kon er dan weer wel twee gekookte eieren in een doosje kopen (en die naar wens opwarmen in een in de piepkleine supermarkt aanwezige magnetron). In bijna twee uur zoefden we naar het noorden van Zuid-Korea: de bruisende hoofdstad, Seoul. Met het oversteken van de Hanrivier lachte de grijs-witte, indrukwekkende skyline van de stad ons al toe.

In dit land is alles tot in perfectie aangegeven. Je zult niet lang hoeven zoeken naar je trein, metro of bus. We hadden de benodigde metrolijn dan ook al snel gevonden. Men heeft op Seoul Station zelfs een rolband naast de trappen, voor bagage. Je koffers zweven gewichtloos naar boven terwijl jij de trap oploopt.

Met het bovenkomen bij City Hall stonden we meteen middenin de prestigieuze hoogbouw. Een overweldigende drukte ging gepaard met groot, groter, grootst. Plotseling waren we deel van het leven in een metropool.

De koffers konden vast gedropt worden bij het hotel, en wij gingen de stad in voor een much needed aanvulling op ons ontbijt. Het werd een oude vertrouwde Subway. En aan de overkant van de straat vonden we meteen het eerste item op ons lijstje: Gwangjang Market. Hier kun je jezelf onderdompelen in de geuren van verse vis, vlees en noedels en de warmte van sissende kookplaten en pannen. De meeste kramen worden gerund door vrouwen met in de ene hand een lepel of een tang en in de andere hand een geldbiljet van de zoveelste aanschuivende klant. Om de kraampjes heen zijn namelijk bankjes gebouwd, zodat je als een leerling naar de meester kunt kijken en zijn werk vers van de pers kunt proeven.

Een flinke heuvel en dito aantal trappen verderop vonden we Ihwa Mural Village. Minder groots dan het exemplaar in Jeonju, maar desalniettemin een heerlijke creatieve uitspatting door muren en straten heen. Beertjes, poppetjes, vogeltjes, natuur, en een door aapjes geschilderde toekan.

Nu we toch al een aantal meters in de benen hadden zitten, stegen we tot hijgens aan toe verder naar Naksan Park. Vanaf Observation Plaza 1 kijk je uit over een groot deel van deze megastad, plus het Bukhansan National Park als grote reus boven de kleine huisjes.

Ps. Een vriendelijke oude man sprak Roel onderweg aan op zijn rode oren (van de kou) en vroeg of hij geen muts nodig had. Toen Roel deze uit zijn jaszak trok op de man gerust te stellen, stak hij opgelucht zijn duim op. Hij was ongetwijfeld in staat geweest Roel zijn eigen hoofddeksel met grote oorflappen te geven.

Ikseondong Hanok Village is hoe een stad eruit zou zien als ze een doolhof was. Een wirwar van straatjes, overdekt door boompjes met kleine blaadjes, dekzeil van winkeltjes die hun koopwaar deels buiten uitstallen of door de zonnige blauwe lucht. Je vindt er talloze boetiekjes vol haarbanden, strikjes, speldjes en oorbellen, want we weten ondertussen hoe dol ze hier zijn op beauty-related spulletjes. Maar ook heerlijk geurende restaurantjes die de smalle straatjes vullen met de warmte van verse kommen noedels of katsu, of een kraampje waar juist de zachtste, hoogste soufflé pancakes ooit worden omgedraaid, als witgele kussentjes die met elegante kalmte omhoog veren. Kreeften in aquaria, die alvast kennismaken met hun eters. Grijpautomaten, menukaarten die zo uit een stripboek geslopen zijn en de mooiste, zachtste truien en vestjes met bloemetjes en kersen.

We staken de drukkere straten over via een bovenpassage, die gevuld bleek te zijn met muziekwinkels. Elektrische gitaren in alle mogelijke kleuren, akoestische gitaren in de kleur van bomen met een lief karakter, piano’s, saxofoons, enzovoort. Een walhalla voor elke muziekliefhebber, en dat gewoon in een onbetekenende walk-over.

We bereikten het levendige Insa-dong, dat bekendstaat om de vele souvenirwinkels. Het was niet bijzonder sfeervol, maar het ultieme geluk dat je voelt wanneer je na lang zoeken eindelijk dat ene perfecte souvenir vindt, en ook nog tegen een betaalbare prijs, is echt alles wat je nodig hebt.

Wat volgde was de trekpleister van Seoul, waar de hele Instagrammende wereld & everyone else op af komt: Bukcheon Hanok Village. Pittoreske straatjes vol hanok volgen elkaar hier in rap tempo op, evenals de bezoekers in traditionele hanbok. De feestelijke volle rokken zwieren over de keien. Het mooiste straatje, Bukcheon-ro, staat uiteraard vol met mensen, maar eenmaal bovenaan snap je dat ook wel. Je kijkt er uit over een lange rij sierlijke hanok, met hun sierlijk puntige zwarte randen als golven die juist opspatten. En daar achter strekt zich de moderne kant van Seoul uit; historie en vooruitgang in één plaatje.

Op Gwanghwamun Square liepen we tegen de wereldcompetitie van League of Legends aan. Podia waarop slechts twee enorme gamecomputers staan, superhelden en bekende karakters uit de gamewereld, kermisachtige attracties waar foto’s kunnen worden gemaakt en merch wordt verkocht, en natuurlijk een boel fans die van deze voorzieningen gebruikmaakt. Wij kwamen echter niet voor deze festiviteiten, maar voor The Original Pancake House om even te genieten van een Amerikaans maaltje. En als je dan zo’n bord vol luchtige pancakes voor je hebt, overgoten met hot syrup en warme boter, weet je weer waarom Amerika je eerste liefde is ;)

Het was tijd om in te checken bij het hotel, en het was ondertussen zo koud dat we het niet erg vonden om even binnen te zijn! Het New Seoul Hotel staat aan een drukke weg, maar daar merken we op deze kamer zonder ramen weinig van 😄

Tegen het einde van de middag trotseerden we de ijzige kou weer. Het was het waard, want hier in Myeongdong met haar hoogbouw, stadsdrukte en brede trottoirs langs parkjes en wolkenkrabbers, is het het of je in het New York City van Azië loopt. Nabij Namdaemun Market bezochten we zo’n vijftien camerawinkels vol Canonlenzen, vintage Nikons, statieven en meer. Er werd onderhandeld, uitgeprobeerd, overlegd; maar we genoten vooral van de uitgebreide camerawereld die hier bestaat. Deze vijftien winkeltjes bevonden zich binnen zo’n 150 meter aan dezelfde straat. En buiten werd het donker en stegen de wolkenkrabbers als donkere reuzen boven de duizenden rode, gele, roze, blauwe en groene lichtjes op de grond uit.

Koers zettend richting Myeongdong Walking Street werden we getrakteerd op heuse kerstshows, getoond op de ingebouwde billboards op de façades van enorme warenhuizen. De overload aan licht en geluid was surrealistisch. Het was alsof Times Square en Fifth Avenue samenkwamen: stijl, elegantie, overredingskracht, vermaak en over-the-top, allen bijeen.

Myeongdong Walking Street is een regenboog aan geuren, kleuren en smaken. Ook hier vind je de wereld aan streetfood, alles vers bereid voor je ogen. Soufflé pancakes, vlees, vis, kaasbroodjes, eibroodjes. De klapper van de dag was toch wel de enigszins verontrustende kraam waar twee schattige paarse knuffellammetjes je lief aankijken, terwijl er naast hen een bord vers lamsvlees staat met als opschrift: Lamb Stick 8000 won.

Maar er is meer dan eten. Wat denk je van een kraampje vol hondenkleding? Beertjes, bijtjes, rompers, kerstmannetjes, en zelfs Supreme-jasjes. En een nieuwe accessoirewinkel, maar deze heeft een enorme witte wand vol gouden oorbellen die als twee hoge etalage dient.

Het was toch al de dag van vertrouwde maaltjes, dus we genoten van een klein en simpel McDonalds diner. Nog een laatste encounter met de lichtjes van Seoul en haar nachtleven, de emergency kits in de metrohaltes vol flessen water en hulpmiddelen, en de snijdende kou. En nu elf hoog en droog op onze hotelkamer!

18-11-2023: De pancakes van gistermiddag waren ons goed bevallen en dus liepen we vanmorgen in de vrieskou opnieuw naar The Original Pancake House. Zes dikke, luchtige pancakes overhoren met hot syrup en gesmolten boter. Dit is hoe vreugde smaakt!

We namen de bus richting Changbokgung Palace om iets te gaan doen waar ik me al lang op verheugde: ons kleden in hanbok, traditionele Koreaanse kleding! We hadden het al meermaals voorbij zien komen, maar nu liepen we zelf een van de vele hanbok rentals binnen. Rekken vol jeogori, baij en chima, respectievelijk tops, broeken en rokken. Zoveel prachtige kleuren, schitterende werkjes door de stoffen heen, kanten mouwtjes aan de witte vestjes en de linten in allerlei kleuren, lang en zwierend; en dan mag je daar zelf een keuze uit maken. De dag kon al niet meer stuk! Ik koos een lila rok en een vestje met een lint in diezelfde kleur. Vanwege de kou nam ik er ook een bonten capeje bij. Roel, die dit puur en alleen voor mij gedaan heeft, nam een zandkleurige top en bruine broek. En zo gingen we naar buiten!

Als je hanbok draagt, mag je gratis de paleizen in. Wij mochten dus zo doorlopen, om gratis te genieten van het grote Changdeokgung-complex. Een opeenvolging van dezelfde soort grote en kleine paleizen, met hun rode exterieur en zwart-groene, uitbundig beschilderde daken. Poorten met lichtgroene deuren, weelderig gedrapeerde gele gordijnen in de troonzaal, de zachtroze en mintgroene bloemetjes die geschilderd zijn op de ronde uiteinden van de dakbalken. Ik zweefde erdoorheen op mijn wijde petticoat met lila vleugels, en Roel, als een soort Aladdin, fotografeerde ;)

Tot mijn grote spijt leverden we onze hanbok na dit bezoek weer in. We baanden ons een weg door de massa’s toeristen in Insa-ding en streken neer in Ddong Cafe, ook wel bekend als themecafé Poo Cafe. Inderdaad: alles in de stijl van de drolemoji. Kussens, kopjes, wafels, knuffels; en je thee drink je uit een mok gevormd als wc-pot. En bezoekers laten interessante boodschappen achter op het hout van de booths. ‘I love poop’ of ‘I’m the queen of poop’ is niet iets wat je dagelijks leest of hoort. ‘Have a nice poop’ zou nog enigszins bekend kunnen klinken, afhankelijk van met wie je in een huis woont.

Even verderop staat het Gyeongbukgung-paleis. De majestueuze poort rijst op uit de aarde met op de achtergrond de bergen van Bukhansan National Park. Talloze mannen en vrouwen in de mooiste kleuren hanbok schrijden er over de platte stenen. Maar wij gingen door, en wel naar het War Memorial of Korea. Op de lange buitengalerij vind je de namen van alle gesneuvelden uit de landen die meevochten: Amerika, maar ook verschillende Europese en Afrikaanse landen. Ook de namen van de Nederlandse soldaten staan vereeuwigd op een hoog plakkaat. Op het grote, ronde plein staat het indrukwekkende momument, bestaande uit twee sets mensen, van zwak en hulpbehoevend tot sterk en vechtend voor vrijheid. Dankzij alle dappere mensen hier genoemd en bedacht bestaat het land waarin wij nu staan vandaag de dag.

Voor het volgende onderdeel van deze dag reisden we per metro naar de andere kant van de rivier. Daar vind je een wereld in een wereld, inclusief restaurants, departement stores, een 555 meter hoge observation tower en het grootste indoor pretpark van het land, met attracties, shows, sprookjeskastelen, en een buitenpretpark. Dit alles luistert naar de naam Lotte. En onze GoCity Pass bood ons toegang tot het kleurrijke, sprookjesachtige, mix tussen Disney en de Efteling, ongelofelijke Lotte World. De wachttijden voor achtbanen, rondritjes en spookhuizen bedragen er letterlijk uren, maar dat houdt niemand tegen. Zo zie je dus rijen van halve kilometers aan Zuid-Koreaanse jeugd, het merendeel in hippe schooluniformen zoals je ze ziet in mangastrips. Sommigen zijn in gebruik, het leeuwendeel is gehuurd bij een schooluniformverhuur. De blauwe jasjes, grijze dasjes, kousen en korte rokjes zijn hier immers meer fashion en trendy dan functioneel en noodzakelijk. Overal klinkt sprookjesmuziek door speakers terwijl er een gillende achtbaan voorbij raast of de geuren van verse wafelbollen je neusgaten prikkelt. Binnen is er een ovalen ijsbaan, omringd door drie verdiepingen kastelen, huisjes recht uit de Elzas, roze food trucks, een glinsterende merry-go-round waar kleine meisjes in heuse prinsessenjurken en opgestoken haar inclusief kroontje -je kunt deze service gebruiken in de salons bij de gift shops, waar de rekken in de witte kasten volhangen met wijde, pastelkleurige jurken met grote pofmouwen - op paarden zitten, luchtballonen die boven dit geheel cirkelen, en nog zoveel meer. En dan heb je nog het buitendeel: achtbanen, vrije vallen en draaimolens, met in het centrum een heus Disney-sprookjespaleis. We vonden een attractie met de luttele wachttijd van twintig minuten. De Gyro Drop brengt je 70 meter omhoog, waar je het mooiste uitzicht hebt over Seoul - in ons geval onder de prachtigste zuurstokroze namiddaghemel - om je vervolgens met 100 km per uur naar beneden te laten vallen. Roel schreeuwde zo hard dat ik mezelf niet kon horen lachen. Met de kracht waarmee het ronde gevaarte naar beneden valt, treft een ontzettende windvlaag de omringende wachtrij en Koreaanse jongens met middenscheidingen in hun zachte zwarte haar kammen met woeste bewegingen hun haar weer strak met hun handen.

We hadden een slot geboekt voor de luchtballonnenrit. Onderweg daarnaartoe passeerden we tientallen bezoekers met haarbanden, die in elke gift shop verkocht worden. Zodoende zie je mensen met haaien, konijnenoren of bananen op hun hoofd. Met een groene luchtballon zweefden we door de grote hal, en dan zie je pas hoe intens groot het allemaal is. Al hebben we slechts twee attracties gedaan, de ervaring van het rondlopen en deel worden en indrukken opslaan is het bezoek al dubbel en dwars waard. Dit is de drukke, kleurrijke, over-the-top-kant van Zuid-Korea, die je absoluut niet mag missen.

Met een overvolle metro gingen we weer terug naar het centrum van Seoul, richting het ons ondertussen bekende Myeongdong. Gelijk bij aankomst spotten we al een Daiso met maar liefst 12 verdiepingen. Uiteraard gingen alle andere plannen daarvoor even on hold ;)

De Daiso is als de Action, maar nog goedkoper, nog uitgebreider en alles is er esthetisch, van de stoelpootsokjes tot de pennenbakjes. Bedenk het en ze hebben het. Zelfs feesthoedjes en jurkjes voor je hond.

Voor het diner streken we neer bij een echte Korean BBQ. Bij Hong Bar schoven we aan een tafeltje met ingebouwde grillplaat, terwijl de lappen vlees op tafel werden gezet. Zelf mochten we het aanvullen met rijst, sla, dumplings en wat er verder ter buffet kwam. Voor een vaste prijs eet je unlimited, maar je mag niets laten liggen. We wensten de mensen aan de tafel naast ons, die haast een heel varken lieten aanrukken, alvast succes.

Het was er echt sfeervol. Overal sisten de platen vol vlees en tikten de stokjes tegen de borden. De reflecties van de gasten en hun gevulde borden stonden in de stoffige ramen. Grillmaster Roel haalde bakjes olie, sojasaus en zout en kruidde alle stukken rund en kip met verve. Yum! 😋

Bij een overvol avondwinkeltje waar de schappen tot de nok toe gevuld waren met schreeuwerig snoep, zakken vol thee en andere snacks en drankjes, kochten we wat te eten voor morgenochtend. Roel haalde verderop nog een vers bakje fruit voor een paar duizend won. We verruilden de geuren en kleuren van Myeongdong voor de rust en stilte van onze hotelkamer. Want morgen dompelen we onszelf opnieuw onder in die massa van alles wat mooi, bijzonder, indrukwekkend, lekker, gek en anders is.