11-11-2023: Gisteren zetten we een hele dag lang de puntjes op de i’s van ons werk, onze lijstjes en ons huis. Schoonmaken, opruimen, inpakken en creatieve maaltijden verzinnen om het laatste voedsel uit de koelkast op te maken. De dag voordat je op reis gaat, is eigenlijk net zo leuk als de reisdag zelf. En hoewel we pas om 07:30 hoefden op te staan, lag ik al om 05:00 wide awake op ons knusse zolderkamertje. Het is lastig slapen als je weet dat je bijna naar de andere kant van de wereld vliegt.
Vanaf Mechelen reisden we per trein naar Brussel-Zuid. Daar haalden we bij de Air&Rail terminal van AirFrance/KLM onze combinatietickets trein en vliegtuig op. Met een TGV-trein reizen we nu, eersteklas vanwege een wagon mixup, naar Paris-Charles de Gaulle. Want vanaf Brussel-Midi kun je, zoals Roel opmerkte, niet alleen met de stoptrein naar Knokke, maar ook in anderhalf uur naar een mega vliegveld in Parijs om daar op een vliegtuig naar Seoul te stappen.
De tijd tussen de aankomst op CDG en het sluiten van de gate was een uur en vijf minuten. Enigszins opgejaagd haastten we ons door de grote massa die Charles de Gaulle Airport heet. Zigzaggend tussen de mensen door, onze jassen en sjaals wapperend in de door onszelf gecreëerde wervelwinden, bereikten we de paspoortcontrole, die veel sneller ging dan we hadden verwacht. Ook de security viel reuze mee, ook al werd onze bagage verdeeld over honderdduizend bakjes. Zodoende zaten we met dertig minuten al bij gate L44.
Het gaat nu echt beginnen! We springen in het diepe van een land waar we de taal niet spreken of kunnen lezen, en waar Google Maps het niet doet. De reis begint in elk geval al goed, bij een raampje. Dag Europa, hallo Azië (over 12,5 uur)!
12-11-2023: Als een vogel in zweefvlucht cirkelden we tijdens take-off over Parijs. De Eiffeltoren schoot voorbij, evenals Arc de Triomphe en de onmiskenbare Champs-Elysees. Al gauw waren dorpen en steden niet meer te onderscheiden vanwege de bewolking, maar boven Zwitserland en Italië trok alles weg en vlogen we, zo leek het, vlak over de ruige, ruwe bergtoppen met poedersuikersneeuw.
Boven de Zwarte Zee begon de avond te vallen en duizenden sterren kwamen sprankelend tevoorschijn. Het water onder ons was zo zwart als de naam doet vermoeden, maar boven Turkmenistan en Kazachstan lagen de steden als lapjes glitter op donkere stukjes vilt. Als je over Azië vliegt, besef je pas echt hoe intens groot de aarde is. Uren en uren beweeg je je op hoge snelheid boven het nooit eindigende vasteland.
Boven China kwam de zon weer op, en deze maakte van de aarde een zachtbruine massa. Boven de puntige bruine bergtoppen zweefden kleine wolkjes, door de zon feloranje gekleurd, als kleine vlammetjes.
En na bijna twaalf uur vliegen verscheen daar eindelijk het Koreaanse vasteland. Tijdens de afdaling passeerden we de drassige moddervlaktes in het water, waar tientallen vissersbootjes gestationeerd waren, terwijl het water eromheen in het doorbrekende zonlicht steeds feller blauw kleurde. Het toestel bood op de stoelschermpjes camera view van onder en vanuit de cockpit, waardoor je de landing van vooruit kon meekijken. En zo hebben we door de vlucht heen ook meermaals de grond letterlijk onder ons voorbij zien glijden.
Touchdown in een land waar we de taal nog het alfabet kennen. De andere kant van de wereld. Een compleet nieuwe kant van ons. Overweldigd en ons nog niet bewust van de realiteit stortten we ons op Incheon Airport. Overal het fascinerende Koreaans, de ruimtelijkheid en de netheid (we zagen een heuse robotschoonmaker; net of je in Star Wars rondloopt), de strakke organisatie en technologie. En vooral: een wereld die stijl ademt.
Ondanks de vreemde taal verloopt alles heel soepel op Incheon. Alles staat duidelijk aangegeven: je vindt er zo je weg naar de bus- en treinterminal, en het wordt al snel duidelijk waar je welke tickets moet kopen. De bus is een druk duurder dan de trein, terwijl die laatste sneller is. Voor een enkele reis naar Seoul met een Expresstrein betaal je 11,000 won ofwel €7,50. En dan heb je ook nog een gereserveerde zitplaats! Plus een gratis geschiedenisles, uitgezonden op de schermen in de trein, over het eiland Dokdu en waarom dat bij Zuid-Korea hoort en absoluut niet bij Japan.
Seoul Station bleek een stad in een stad te zijn. Diep, hoog, groot en van alle markten thuis. In het kader van het al hoge aantal nieuwe indrukken kozen we voor een veilige lunch van de McDonalds. En eigenlijk voelt dat in een ander land ook een beetje nieuw. De taal fascineert mij, ik blijf ernaar kijken, ondanks dat ik weet dat ik er niets van kan maken.
We aten ons maaltje op de trappen buiten het station, met uitzicht op de stad. De blauwe hemel, de koude wind en het felle zonlicht verdreef onze jetlag voor even, en we genoten van de smakelijke burgers. Vliegtuigvoedsel is niet slecht, maar dit gaat er na een vlucht van twaalf uur dubbel en dwars in.
In het station vereerden we de Lotte Outlet, vol met typisch Koreaanse outfitjes - lief, stijlvol, speels en chic - met een bezoekje. We kochten wat kleine snackjes bij een knusse supermarkt; dat had overigens ook bij een van de vele automaten gekund, je kunt hier zelfs dozen donuts uit de muur halen. Maar wat het leukste is (vind ik): alle pastel slash emoji-themed kussens, knuffels, boekjes, stickers en wat niet. Alles in zachte roze, blauwe, groene en gele tinten; alles happy en cute. En buiten zong een man een christelijk lied, tussen alle busreizigers die in de ochtendzon onder de skyline van Seoul hun reis vervolgden. God gaat altijd met ons mee.
En nu zitten we in de hogesnelheidstrein (KTX) naar Busan, het zuidelijke puntje van het land. Ruime zitplaatsen en uiteraard keurig op tijd vertrokken. De komende tweeënhalf uur maken we kennis met Zuid-Korea terwijl we van noord naar zuid racen.
In drie uur tijd raasden we op hoge snelheid van het noorden naar het zuiden van het land. Uitgestrekte boerenlanden, moestuinen en herfstige heuvels wisselden de dorpen en steden af. We waren allebei wel erg moe op dit punt en onze ogen vielen dan ook regelmatig dicht.
Die moeheid verdween met het uitstappen op Busan Station. Hier besef je pas dat je echt aan de andere kant van de wereld bent. Een compleet nieuwe wereld zelfs. Alles is anders, maar heerlijk anders. Een anders dat intrigeert en je ogen alle kanten op trekt in verwondering en verbazing. We verkenden meteen de straatjes vol schreeuwerige borden en gevels, op zoek naar een ATM voor contant geld. Na lang zoeken hadden we eindelijk gevonden wat we zochten en in een kleine kiosk verkocht een jongen van onze leeftijd ons twee Cashbee Transport Cards. Hiermee stapten we in één van de bussen die richting het zuiden reed.
Ons hotel, Griffin Bay, is elegant en chic maar toch down-to-earth. Bij de ingang denk je niet meteen aan een mooi en modern hotel, maar niets is minder waar. Alle tech snufjes zijn aanwezig en we hebben een prachtig uitzicht, onder andere op Jagalchi Market, de grootste vismarkt van het land.
Het begon juist te schemeren toen we ons in het bruisende avondleven van Busan stortten. Kleurrijk licht omringt je aan alle kanten, maar op een of andere manier ademt het geen chaos. Via BIFF Square, dat bekend staat om haar bioscopen en street food, kwamen we terecht op de Nampo-Dong food market. Overal prikkelt de geur van verse dumplings, kipspiesjes, sushi en andere lekkernijen je neus. Opgewonden Koreaanse vrouwen bereiden het in het roodgele licht van hun kraam. De straten waren vol en levendig, maar ook netjes en georganiseerd. Ergens zat een grote groep vrouwen aan een lange, lage tafel op blauwe krukjes met elkaar te eten. De winkelstraten vol pittoreske pastelcafés en take-outs voor yoghurtdrankjes, koffie of warme maaltijden gingen over in de ruime stegen van Gukje Market, waar je elk soort tapijt, vestje met bloemetjes of sokken met beertjes of aardbeitjes kunt kopen. Koreanen hebben een zekere stijl over zich, de meesten stralen inherente klasse uit. Chic, maar cute. Zakelijk, maar lief.
In een grote dierenwinkel speelden een handvol allerliefste fluffy puppy’s voor het oog van passerend publiek met speeltjes. Vertederd blijft elke passant even kijken naar de massa zachte vacht die een balletje achterna rent of driftig een knuffeltje door elkaar schudt.
Ten noorden van Gukje Market vind je een smal straatje, volgestouwd met stapels boeken. In Bosu Book Street vind je strips, romans, informatieve bundels en nog veel meer boeken, hoog in de houten kasten van de kleine winkeltjes of buiten op stapels zo hoog als jijzelf. Er is een BookTok Pop-Up, en als ik meer van TikTok zou weten kon ik uitleggen wat het inhield. Wat in elk geval leuk was, was het Blind-Date Book initiatief. Een tiental boeken is er met bruin papier ingepakt en zo kun je je dus laten verrassen door je koop.
We begaven ons richting ons uitverkoren eettentje van vanavond: Qoo Qoo. Een all you can eat voor €19 met de wereld aan sushi, vis, dumplings, soepen, gefrituurde heerlijkheden en meer. Wat een feest! Het is al mooi om naar de kijken, maar de smaaksensaties op je bord zijn helemaal geweldig. En omdat je de Koreaanse bordjes bij de gerechten niet kunt lezen, is het vaak een verrassing wat je precies meeneemt. De jetlag hakte er aardig in, dus we waren blij om rond achten weer in het hotel te zijn. Deze dag hebben we ultiem benut; Korea bevalt ons super!
13-11-2023: Wat keek ik uit naar de dag toen ik om 02:30 klaarwakker in bed lag. De tijd kroop voorbij, en om 08:30 waren de twee uur verworven slaap vanaf 06:30 opeens toch te weinig.
Maar de koude wereld onder een ijzig blauwe lucht maakte ons wel wakker. En als dat nog niet genoeg was, deed de geur van verse vis op de Jagalchi Market de rest. Deze enorme markt is de grootste vismarkt van Zuid-Korea en je vindt er lange rijen met blauwe, gele, rode en transparante bakken vol zalm, kreeft, krab, inktvissen en schelpdieren. De meeste vissen zwemmen rond in het constant ververste water in de bakken.
We hadden ons ontbijt bewust uitgesteld tot na dit bezoek ;) We streken neer aan het eind van BIFF Square, op de hogere verdieping van The Coffee Bean & Tea Leaf. Hier aten we onder het genot van een wakker wordend centrum aan onze voeten van een smakelijke croque monsieur, warme melk en koffie.
Eén van de leuke dingen aan Zuid-Korea vind ik de enorme winkels vol met mooie (en niet altijd nuttige) pastelkleurige spulletjes. Babyblauw servies, mintgroen keukengerei, sokjes voor je stoel- en tafelpoten, of een korte beige overhandschoen met citroengele bloemetjes erop. Bij de Daiso kun je je hart ophalen aan dit soort lieve voorwerpen.
Er wachtte ons een heuse hike naar Gamcheon Cultural Village. Hiervoor verlieten we de brede, vlakke straten en verruilden ze voor smalle, zigzaggende stegen langs nog smallere huisjes met blauwe, roze en lila muren en deuren, de trappen en paden zo steil dat San Francisco er jaloers op zou zijn. Menigmaal moesten we even stilhouden omdat vooral ik als een hijgend paard naar boven strompelde. Het scheelde dat we de enige levende wezens op straat waren; de meeste toeristen schijnen een tourbus naar boven te nemen. Dat had wel voordelen, want ook de uitzichtpunten hadden we voor ons alleen. Busan is dan opeens een megastad, eentje die je zo als een Amerikaanse of Canadese metropool zou kunnen herkennen als je niet wist waar je was.
Wolkenkrabbers, een mierenhoop aan huizen en gebouwen, en daarachter de zee. Moe maar voldaan arriveerden we bij Gamcheon Cultural Village. Dit stadje, een geheel van gelaagde straten vol kleurrijke huisjes op een steile heuvelrug, trekt veel toeristen vanwege haar hippe, trendy karakter. Je vindt er gezellige souvenirshops met de mooiste ansichtkaarten, muurschilderingen van katjes en konijntjes, vrouwen in hanbok - er zit een traditionele kostuumverhuur - en een heuse flipbook shop. Je kunt er zelfs je eigen karikatuur laten tekenen: in kleur, zwart-wit, met achtergrond, enzovoort. Een getalenteerde tekenaar wisselt zijn of haar blik 15 minuten lang tussen je gezicht en het blad, en het resultaat is verbluffend. Nu weten we hoe we eruit zouden zien als cartoon 😄
In de winkeltjes kun je gebreide diertjes en bloemen kopen, evenals Hello Kitty merch, kikkerhoeden, bloemenkransen, kleine poppetjes in alle soorten en maten. Er staan bloemenbogen langs de straat, koningsmantels en -kronen op de muren, en fantasievolle beestjes rondom meterkastjes en leidingen. Het hele stadje is een grote anime.
Met een keurig op tijd rijdende Koreaanse bus reisden we terug naar het centrum van Busan. Dit voertuig leek net een soort vehikel dat kleuters vervoert, met handgrepen in alle basiskleuren. Na een korte stop bij het treinstation voor lunch pakten we een volgende bus, met als bestemming Oryukdo Skywalk. Hier loop je (gratis) over een glazen brug boven het water dat de Oost-China Zee scheidt van de Zee van Japan. We zagen heel in de verte zelfs een Japans eiland liggen. Dichter bij huis was het vooral de ruige Koreaanse kustlijn die de show stal, en de wolkenkrabbers van Jung-Dong. Het water sloeg woest tegen de rotsen, die als splinters over het oppervlak verspreid lagen. Bij het startpunt van de Skywalk moet je verplicht schoenenhoezen aantrekken met anti-slip op de onderkant. Overal is aan gedacht.
Terug in Busan klommen we opnieuw een eind omhoog richting Busan Tower, gelegen in het Yongdusan Park. De ranke witte toren stak fel af tegen de nog steeds blauwe lucht. We stapten boven uit de lift terwijl juist de zon onderging. Met de camera maakten we time lapses waarop je de avond letterlijk ziet vallen over de haven en de stad; de horizon verandert mee van lichtblauw naar oranje naar roze naar donkerblauw. Een masse groene en blauwe daken en talloze hoge en lage witte façades staren je aan als je van boven op ze neerkijkt, terwijl overal de lichtjes aangaan en als sterretjes boven de drukke straten hangen.
Onderweg naar beneden kom je nog van alles tegen. Een spiegellabyrint, een glow-in-the-dark ruimte met een houten skyline van Busan, en een doorgang die volhangt met linten tot de grond. Aan het eind van je terugtocht naar beneden kom je nog een automaat geven met funny boxes. Voor 5000 won trek je er eentje uit en daar kan (volgens de promotieposter) van alles in zitten: van iPads en AirPods tot knuffels en plastic sleutelhangers.
Het was donker toen we weer buiten kwamen en de avondkou trotseerden. We vonden onze weg terug naar het centrum via de (rol)trappen die bezoekers van het lager gelegen centrum naar de heuvel brengen. Tip dus, voor als je liever dat eind klimmen inruilt voor een makkelijker alternatief 😄 De wanden naast de trappen hangen vol met hippe neon designs die de must-sees van Busan en verschillende quotes verbeelden. Het is een soort mini-disco, goed passend bij het beetje extra dat Zuid-Korea in haar karakter herbergt.
Op de tiende verdieping van de Lotte Department Store genoten we van een verrukkelijke Koreaanse maaltijd. Noedels, zeewier, soep en een home-made burger gevuld met lente-ui. Gegeten als vorsten voor slechts €10 de man. We vergaapten ons nog even aan de mooie designs van de meubels en interieurstukken die overal te koop werden aangeboden. Lichte kleuren, veel hout, veel zachte vormen en dito stoffen. Mooie printjes, leuke accessoires, en dan heb ik nog niet eens de winkeltjes met strikken, haarbanden en haarclips genoemd. Die zijn helemaal om verliefd op te worden. En wat denk je van de regenboog aan cakejes, gebak en macarons?
Op weg terug naar het hotel schoten we nog een winkel genaamd Artbox in. Het walhalla van suikerzoete notebooks met beertjes en beestjes, lieflijk briefpapier, lenzenbakjes in de vorm van eendjes, vederzachte sleutelhangers, liggende eendenlampjes; wat eigenlijk niet? Je hebt er alles en alles is er mooi, lief en schattig. That concludes onze kleurrijke dag in Busan. Morgen reizen we verder!
Reactie plaatsen
Reacties