Toen mijn slaapkamer nog een vintage paradijs voor 16-jarige meiden was, met platen aan de muur en ansichtkaarten als behang, stond er een grote, oude wereldbol op een lichtbruin houten kastje, dat ik van de vuilnisbelt mee naar huis had gesleept. Het had geen planken en geen achterbord, maar na wat hulp van mijn opa kon ik het als meubel gebruiken. En al snel had ik deze oude wereldbol erop gezet, als pontificaal decoratief item op mijn kamer. Op zomeravonden, voordat ik ging slapen en nog even met de ramen open van de zachte lucht en stille wind genoot, droomde ik vaak met open ogen weg terwijl ik mezelf verloor in de namen, plaatsen, landen en kleuren van de bol. Alle kleine, zwarte lettertjes; het gele en groene en bruine terrein dat woestijn, begroeiing of bergen aangaf. Ik draaide hem rond en rond en droomde over alle plekken die ik nog zou gaan zien.
Ik had ook een verjaarde Bosatlas, voor een paar cent gekocht bij een kringloopwinkel. Daarin ging ik met potlood en pen de bladzijden te lijf; ik bedacht routes, stelde plannen op, maakte lijstjes met droomreizen. Bijna alle ideeën waren net zo groots als dat ze, in elk geval op dat moment, niet mogelijk waren. Ik had niet genoeg geld om door Amerika te gaan reizen. Ook geen tijd, trouwens; tenminste, als ik de leerplichtambtenaar niet op de stoep wilde hebben. En zo werden al die dromen, hoe vaker ik erover nadacht en hoe meer ik erover mijmerde, steeds een beetje onwaarschijnlijker, totdat ze een mooie gedachte in mijn hoofd werden, iets waarvan ik een glimlach op mijn gezicht kreeg, maar niet actief op handelde.
Desalniettemin deed ik in de jaren die volgden wel veel reiservaring op. Je hoeft niet groots te beginnen. Start met een stedentripje naar Brussel met vrienden. Boek een reisje naar vrienden in Roemenië. Ga een weekendje naar Madrid. Europa heeft oneindig veel moois te bieden. Op dit moment ben ik in 28 van ruim 40 Europese landen geweest, dus ik ben voorlopig nog niet klaar. In de afgelopen zes jaar heb ik de leukste steden, de mooiste natuur en de meest fantastische wereldwonderen mogen zien, proeven en ervaren.
En dan komt het moment dat je beseft: nu heb ik de tijd. Het geld. De gelegenheid.
Regelmatig pak ik Google Maps erbij om (meestal) actief, soms dromerig, na te denken over nieuwe reizen. Zo begon de reis van mijn leven, tot nu toe althans. Ik begon met het opstellen van een route door West-Amerika: Los Angeles, Las Vegas, San Francisco, de driehoek die iedereen wel eens zou willen zien. Een droom, en al zo lang een naar mijn mening onbereikbare. Maar ik was nu 22, met een baan en vakantiedagen. Ik stippelde mijn droom uit op de wereldkaart, en dit keer werd de droom werkelijkheid.
Nu kijk ik naar West-Amerika op de kaart en alle plekken, steden, parken, ze zijn niet langer abstract maar concreet. Daar kan ik soms nog steeds niet bij, ik besef niet dat ik die droom echt heb mogen beleven.
Point of the story: blijf dromen, en zet je schrap voor wat er komt! Voor je het weet, leef je namelijk je droom.
Reactie plaatsen
Reacties