We dromen niet in het luchtledige

Vandaag waren Roel en ik voor even in de wolken, en dat gewoon op Nederlandse bodem. Vol van reislust, simpelweg in de polder. 

Aviodrome is al vanaf dat we samen zijn een must see voor ons, aangezien reizen c.q. vliegen onze middle name is en Roel één van TUIFly’s finest is. Vandaag was het eindelijk zover en begaven we ons in de wereld van Fokker, tarmacs, rudders, vleugels en de kunst van de mens in de lucht. Want dat is echt wat het is, als je erover nadenkt. Vliegen is kunst. Hoe met de juiste systemen wind wordt omgezet in kracht, en lucht niet langer ontoegankelijk is, zowel door vorm en materiaal als door draadjes, elektronica en motoren. Wij kunnen door de lucht zweven als vogels, om terecht te komen op compleet andere plekken, onbekende bestemmingen en prachtige werelddelen. 

Wat geweldig dat wij als mensen het verstand hebben gekregen om deze dingen uit te vinden. 

En Roel! Die kan zo’n toestel gewoon besturen, in alle ingewikkeldheid van knopjes en processen. Mijn hart vult zich met liefde en trots als ik hem voor me zie in de cockpit. 

‘Zoo de ouden zeilden, vliegen de jongen.’ Dat sentiment, gedrukt op een KLM-schaaltje uit 1924, blijkt vandaag de dag ontzettend accuraat. In een paar generaties is het vliegtuig opgerukt tot één van de meest gebruikte transportmiddelen. Waar onze over-opa’s en oma’s nog de oceaan overvoeren naar Amerika, doen wij dat nu door de lucht in krap 7 uur. We reizen voor een weekend naar Rome, waar zo’n reis eerder gerust een dag of drie in beslag nam. De tijd vliegt, dat blijkt. 

En na vandaag voel ik me gezegend dat ik hier ben, dat ik 22 ben en mag genieten van de mogelijkheden van de 21e eeuw. Al had ik ook best een paar dagen willen leven in de jaren ‘30, 50 of ‘60, toen men met hutkoffers op reis ging en wachtte in elegante lounges en tickets kocht aan donkere eikenhouten balies naast een bord waar in krijt vluchttijden geschreven stonden. 

Maar het avontuur is een essentieel deel van het karakter van vliegen gebleven. En dat blijft ons trekken. 

En als we thuiskomen, waar dan ook vandaan, is er altijd iemand blij om ons te zien. Een broertje, een zusje, een vader of moeder, of een hondje.