Onze rondreis door West-Amerika, deel 4.
12 januari
In alle vroegte vertrokken we vanmorgen uit de bergen van Mammoth Lakes, richting het zuiden. We zagen de zon opkomen terwijl we over de praktisch lege wegen reden. Het gouden licht wierp een prachtige glans en gloed op de witglinsterende sneeuw, die alles bedekte. Het was op het koudste punt wel 13 graden onder nul. Ondertussen zijn we de bergen uit en vriest het nog maar een graad of 2. Maar vanaf vandaag laten we de kou een tijdje achter ons!
---
Death Valley - Zover als je kunt kijken. Niets. Alleen rots, steen, zand, rots en zand. Van het geel van de berm naar het bruin en heiig bruin van de rotsen naar het blauw van de hemel, het zijn perfecte overgangen.
‘s Zomers kan het hier dagen achtereen 50 graden Celsius worden. We komen een eenzaam gas station tegen, middenin de leegte. Een kiosk verderop geeft nog een teken van leven, maar daarna: niets. De stilte is oorverdovend. Honderden uitgestrekte mijlen aan wegdek voeren ons door het heetste stuk op aarde, waar droogte, leegte, woestijn en rotsen elkaar gezelschap houden.
---
Mesquite Flat Sand Dunes - Middenin deze wildernis liggen deze zachte, gele duinen. De zandkorreltjes zijn fijntjes en licht en draaien zachtjes om ons heen op de wind. Het is nog steeds stil, overal, maar de natuur is constant met zichzelf in gesprek. De wind neemt zand mee, laat de dorre bosjes dansen en het zonlicht laat de rotsformaties om ons heen van kleur veranderen. Gezegend wie dit gesprek mag beluisteren! Het is God zelf die de wind laat zingen en de natuur laat dansen. Door de bossen, rotsen en woestijnen laat Hij zijn stem horen.
---
Zabriskie Point - In dit stukje van de Valley valt je mond bij elke bocht open van amazement. Hoe is dit echt? We kunnen niet geloven wat we voor ons zien. Hoe is het mogelijk dat in zulke leegte zulke vormen, zulke kleuren en deze diepgang voor komt? Elk kuiltje en elk steentje en elke lijn draagt bij aan de schoonheid van dit ruige geheel.
Daar staan we, met woestijnzand en droogtestof onder onze schoenen, met ogen tekort en te klein om te bevatten wat we zien, waar we lopen, in welk avontuur we zijn beland. Elke dag is hier anders, en elke dag raken we meer onder de indruk van de wereld waarin we geboren zijn.
---
Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten - Las Vegas is gestoord, over the top, op een manier ook heel indrukwekkend en duizelingwekkend in alle opzichten. Je hebt hier alles, maar eigenlijk niets. Een kleine greep uit het oeuvre van deze avond:
- ‘Elvis slept here’ als reclame voor een hotel
- Een medical tentje genaamd Kannabliss
- Het Heart Attack Cafe, waar men boven de zoveel kilo gratis eet
- The Godfather Bail Bonds
- Klein Venetië, klein Parijs, klein Rome
- Hele, echt hele bijzondere mensen
- Pauwenvrouwtjes die wel met Roel en Bram op de foto wilden
- Duizend-en-één burgertenten en andere eetgelegenheden; er was zelfs een tent waar je sushi burrito’s kon halen
- Gepersonaliseerde dobbelstenen
- De prachtige show in Bellagio Fountain
- Cake automaat
- Een miljoen lichtjes, alle mogelijke kleuren en overal muziek
- Een best wel goed bandje (met het geluid veel te hard) in Fremont Street Center
- Mensen met echt veel te veel geld
- Mensen die net zo goed niets hadden kunnen aantrekken
- DIY zeepschuim in de vorm van een milkshake (en met de geur; mijn handen ruiken er nog steeds naar)
We hebben echt genoten, het was heel bijzonder om mee te maken. Maar het was bepaald geen prikkelarme dag, dus het is ook wel goed zo. We zijn nu weer terug op onze kamer - we zijn naar de stad geweest met The Deuce, een speciale buslijn van en naar The Strip - en echt, dit bed is het lekkerste, zachtste en meest comfortabele bed ooit. We hebben nog wat boodschappen gedaan en ontbijten morgen weer heerlijk brood met boter, kaas en/of Nutella. Roel heeft bij de front desk ijs gehaald, dus onze flesjes water staan af te koelen. Het was een fantastische dag, en normaal gesproken houd ik niet zo van uitrust-vakanties maar deze avond zo op de kamer met z’n drieën is toch wel echt de perfecte afsluiter.
13 januari
Een goeiemorgen vanuit Nevada, waar de freeways je door dorre heuvels en landschappen als kleding met wolletjes van het wassen leiden. Het roodbruine gesteente is overal en geeft alles een droge maar mooie gloed. Nu ik dit schrijf zie ik bergen voor me, rotsen naast me en lichtgroene begroeiing op de roodbruine, stoffige aarde om me heen. We halen soms een ongekend lange truck in met wel 3 aanhangers. Soms een dorpje hier en daar, of een gehucht met niet meer dan tien cabins waarin men leeft. Alles is hier zo immens groot en wijd. Nu zie ik rechts opeens een woonwijkje met one-floor huizen en overal palmbomen. Links verschijnt zomaar een Walmart Supercenter. En binnen twee minuten rijden we weer door een leeg en droog landschap. De vele gezichten van Amerika wisselen zich in razend tempo af. Hé, we passeren de grens met Arizona en op links zit opeens een casino en een mall! Nou ja, zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan; je snapt het idee. Nu ga ik weer genieten van de stoffige Interstate 15 North, die Roel overigens als een echte pro berijdt.
---
St. George, Utah, Verenigde Staten - Even onze intellectuele kant gevoed bij Barnes & Noble, en daarna boodschappen gedaan bij Target, which means: nu lekker lunchen op de parkeerplaats. Zonnetje erbij, blauwe lucht, genieten!
---
Zion National Park - Rode tinten in honderdvoud, het voelt hier warm ondanks de kou.
We maakten eerst een wandeling aan het eind van de Scenic Drive, richting de canyons. Er stroomde prachtig helder water door de kloof en we verbaasden ons over het bijzondere kleurenspel dat je hier hebt.
Daarna reden we de Zion Mount Carmel Highway, en eigenlijk dachten we dat het niet mooier kon worden dan de Scenic Drive, maar niets was minder waar! Rotsen en stenen als plakjes op elkaar, of als grote en kleine pegels naast elkaar. Plateaus, ruige punten, glad en wavy, elke mogelijke structuur hebben we gezien. Het groen van de boompjes vormde een prachtig contrast met de warme tinten van de rest van de natuur. Het rijden zelf was al een avontuur op zich, met achter elke bocht een nieuw vergezicht of juist kleine details vlakbij.
Oh ja, en net zag ik een vogel vliegen met duidelijk voedsel in zijn snavel, dat vind ik altijd zo schattig. Met een backdrop als Zion ziet zoiets er nog machtiger uit. En daarnet reden we langs een bevroren waterval.
De jongens zitten nu voorin en halen herinneringen op met ‘oude’ nummers en playlists (veelal rappers). Ik vind dit echt heel interessant om getuige van te zijn. En picture this: felrode rotsmuren - de zon maakt het rood nog roder - en een lichtgroen en soms dorgeel weilandje waar zwarte en donkerbruine koeien grazen. 🥰
---
Fredonia, Arizona, Verenigde Staten - Onze nieuwe accomodaties is sowieso de meest knusse tot nu toe! We zitten in een cabin, in ons geval een warm en gezellig hutje in het gehucht Fredonia, op een mijl afstand van het Kaibab-reservaat. Ik kan niet wachten om de omgeving te gaan verkennen zometeen!
Hoe we hier zijn gekomen is ook een leuk verhaal. Het adres leidde ons naar het centrum van het reservaat, in de buurt van een of andere kerk. We vonden dit al vrij apart omdat dat punt nog dik 20 minuten rijden van Fredonia lag. Toen we door het stadje reden zagen we toevallig het uithangbord van het cabinpark; we herkenden het telefoonnummer. Zodoende kwamen we er gelukkig op tijd achter dat we niet verder hoefden te rijden.
En het is hier ook een uurtje later, we zijn een tijdzone opgeschoven. Dat komt goed uit, want we hebben behoorlijk trek.
---
Kanab, Arizona, Verenigde Staten - Uitgebreid & spotgoedkoop gegeten bij Big Al’s Burgers. Gezellige late night diner sfeer, goeie burgers en echt een interessant stukje cultuur. En nu zitten we vakantie te vieren in ons fijne hutje. Nog de hele avond voor ons, een bed om in te slapen, en het vooruitzicht op hele gave dingen morgen!
Reactie plaatsen
Reacties