We startten deze zonnige zondagochtend opnieuw met een zelfgemaakt ontbijt en een kerkdienst op afstand. Een krachtige preek over onze machtige God. De God die alle mooie dingen op de aarde maakte, waarvan wij op reis mogen genieten.
Tegen twaalven was de dienst afgelopen en liepen we de zomerse dag in. De eerste stop was de antiekmarkt nabij de Cobblers’ Bridge. Hier liggen op de houten tafeltjes onder gestreepte luifels allerlei curiositeiten uitgesteld. Vintage lampenkappen en klokken, houten stoeltjes en rieten kinderwagentjes, pins en broches uit het communistische tijdperk, oude kaarten en hebbedingen uit het oude Joegoslavië, antieke boeken en instrumenten, portretten van Tito, oorlogsoverblijfselen, kristallen vaasjes en houten kastjes met beschilderde deurtjes. Er kwam geen eind aan al deze schatten. Mijn buit was een emaillen bekertje, handgemaakt in het oude Joegoslavische rijk.
Met tien minuten liepen we op een lange weg die de stad uitvoerde, en met twintig minuten stonden we in de botanische tuin, omringd door sprookjesachtige velden voor witte bloemetjes en ruige, hoekige boomtakken. Er was paarse bloesem, rode en witte bloemen in perkjes, schaduw onder het dichte bladerdek en zonlicht op het zachte lentegroen dat overal dominant was.
Tijd voor een lunchmaaltje. Daarvoor vonden we een plekje op het terras van Rina Bistro. De tafel kwam vol te staan met lekkere salades, kip en burgers. Hier kletsten we een groot deel van de steeds heter wordende middag weg.
Zowat naast het restaurant stond de John the Baptist-kerk. We stapten voor een paar minuten de welzalige koelte van het hoge, pastelgeschilderde gebouw in. Er was juist een organist bezig de hoogte te vullen met diepe klanken. Een serene rust daalt neer op zo’n plek. God ontmoeten, waar je ook bent.
In Ljubljana is alles goed aan te lopen. De afstanden van 15 of 20 minuten die je soms aflegt, brengen je helemaal van de ene naar de andere kant van de stad. Bovendien voelt het helemaal niet alsof het zo lang duurt. Alles is gemoedelijk, gezellig en verrassend rustig.
We bezochten de National Gallery, slechts €6 op vertoon van een studentenkaart. Hier vindt iedereen, van kunstliefhebber tot onverschillige, iets moois in de streken van penselen die honderd(en) jaren geleden op canvassen geplaatst werden. Er zitten echt prachtige dingen bij; de portretten van/met dieren zijn vaak ronduit komisch en de schilderijen van Bled en van lentelandschappen zijn adembenemend.
Na deze geordende eenheid van lieflijke kunst doken we in de wereld van alternatieve illustraties, decoraties en onsamenhangendheid. Metelkova mesto is een creatieve hub voor net zulke mensen - al zijn ze wellicht eerder recalcitrant dan echt begaan met kunst, denkend aan de slogan ‘give trans women guns’ die op een van de chaotische gevels was gekalkt. Intrigerend hoe men hiertoe komt: tot deze plek, tot het maken van deze creaties, tot het leven op deze manier.
Opnieuw vonden we via de gezelliger straatjes onze weg terug naar de oude stad. We shopten nog wat souvenirs - drakensokken voor Bram - en liepen een kort rondje op Republic Square, waar je nog enkele resten van het communistische tijdperk kunt zien in de vorm van twee troosteloze torens.
Bij hetzelfde restaurant als gisteren deelden we samen twee family size pizza’s, om daarna nog eens richting de Neboticnik Skyscraper te trekken voor een golden hour view. Het was weer fenomenaal.
Reactie plaatsen
Reacties