04-01-2024: We hadden gisteren een gezellig avondje in Mechelen: spelletjes, snackjes en een kamer vol bedjes. Om 6:45 vanmorgen stapten we met ieder een rugzak de deur uit, op weg naar Zaventem voor het begin van ons mini-tripje!
Noël en ik bezochten de lounge en aten een lekker maaltje, en voor Peter, Maurits, Tim en Louise namen we broodjes en pancakes mee. Zo stapt iedereen met een volle maag het Ryanair-toestel in. On y va!
Iedereen genoot van de korte vlucht, slapend dan wel wegdromend bij de mooie, zonnige vergezichten. We landden in een zonovergoten Ierland, fris en helder. De Dublin Express-bus was snel gevonden, en zo reden we in drie kwartier richting Harcourt.
We slapen in het Harcourt Hotel. Een echt pareltje! Haardvuren en gemakkelijke stoelen in de lobby, zacht gekleurd bloemetjesbehang boven de witmarmeren bogen waarin houten deuren zitten, en kamers met hoge, aan de rand mooi bewerkte plafonds en donkerbruine houten meubels. Een kamer zoals je die zomaar in een paleis zou kunnen vinden, en een lobby als een knus winterhutje in Lapland.
We betraden de typische Ierse straten met hun gekleurde deuren - felrood, pastelgeel, bosgroen, koningsblauw en uitgesproken roze - in roodbruine bakstenen façades, afgewisseld met pubs in kleurige houten omlijstingen. Alleen zo’n wandeling is hier al puur genieten en iedereen huppelde haast over de keien.
In George’s Street Arcade streken we - eigenlijk per ongeluk - neer bij een vegan restaurantje. ‘Happy veganuary’, luidde de begroeting. De frietjes waren verrukkelijk en de zwarte bonen/quinoaburgers van Peter en Noël binnen te houden.
Toen volgde het hoogtepunt: de karakteristieke rode puien van de Temple Bar, bekroond met planten- en lichtjesslingers. Buiten is het al een belevenis, maar eenmaal binnen betreed je een warm en gezellig holletje vol lampjes, lichtjes, vioolklanken en warme, pittige geuren; een plekje waar je het liefst in een hoekje wilt gaan zitten, alles zwijgend of juist meezingend in je op wilt nemen en niet meer weg wilt gaan. Onwerkelijk mooi en diep dringt het door tot je reizigershart. Wat een droom en wat een zegen om hier met elkaar te zijn!
Via Merchants Arch, de smalle steeg met kleine pubs and alternatieve cafeetjes, kwamen we bij de beroemde witte Ha’Penny Bridge over de Liffey. De sierlijke poortjes dansen boven je hoofd terwijl je het water oversteekt. We namen een kijkje in de naar boekenwijsheid ruikende Winding Stairs Bookshop, met ongelijke houten kasten, een oude radio en een grote fateuil als voorleesplekje in de kinderboekenhoek. Er waren meer kleurrijke deurtjes, grappige winkels, het Parnell Square Monument voor ieder die vocht voor de Ierse vrijheid, de brede O’Connell Street met meer winkels en met de allure van de Champs-Elysees. Er werden souvenirs gekocht bij Carrolls met haar duizenden variaties op leprechauns, Guinness en spreuken. En dat alles onder een stralend blauwe hemel.
De verdere middag spendeerden we in en uit winkels. Een Zara, een LEGO-store, een J&D, enzovoort. Uiteraard kwam ook het beeldige Stephens Green nog aan de beurt, met haar prachtige witte balustrades, sierlijke architectuur en tientallen witgroene bolbalkonnetjes.
En dan dat mooie kerkraampje, zomaar langs de straat. Waar ik ook ben, ik kan nooit om Gods liefde heen. Ik kan naar de verste uithoek van de aarde reizen, en nog zal Zijn liede mij als een warme deken omringen. Of je nu in de bergen van Zwitserland, door de woestijn van Afrika of over de straten van Dublin loopt: Hij is almachtig en openbaart Zichzelf constant aan ons.
Voor het diner streken we neer bij een donkere maar niet ongezellige Ierse pub genaamd O’Donoghue. De houten wanden, planken en bar stonden vol met mooie flessen sterke drank en onze tafel stond al snel vol met fish and chips, nachos en burgers. Een echt Iers feestmaal (ondanks dat Peter in eerste instantie chips verwachtte in plaats van friet ;).
Na het eten bleek de Temple Bar in het donker even gezellig, zo niet gezelliger. Binnen verzorgde een livemuziek-duo per viool en gitaar heerlijke nummers die de volgepakte Bar luidkeels meezong. Met deze saamhorige sfeer nog in onze warme harten liepen we terug naar het Harcourt Hotel, waar we de rest van de avond spendeerden op de gerieflijke kamers.
Reactie plaatsen
Reacties