08-10-2023: We begonnen de zonnige zondag met een prachtige preek over de kracht van gebed. Extra belangrijk, in deze tijden van oorlog en conflict. We bidden voor Israël en vrede voor Jeruzalem.
De hemel was weer kraakhelder en de zon scheen warm op onze koude gezichten. We reisden eerst met de metro naar (nogmaals) Stortorget, waar het zonlicht nu perfect op de kleurrijke gevels stond. Meer mensen hadden het idee om hierheen te komen met dit licht en op dit vroege tijdstip, maar dat mocht de pret niet drukken.
Tijdens de boottocht van gisteren waren we langs Skeppsholmen gevaren. Daar wilden we nog een wat uitgebreider kijkje nemen. We staken de Skeppsholmsbron over, met de bekende gouden kronen op het midden van de brug met op de achtergrond Gamla Stan aan de overkant van het water, naar het kleine, bosachtige eilandje. We beklommen de heuvel naar Kastellet Stockholm, van rode bakstenen en met witte kantelen. Ook hier hadden we prachtig uitzicht op verschillende delen van Stockholm, echt een stad aan het water.
We namen een bus - heel blij met onze SL-card! - naar Rådhuset. Dit oude en enorme stadhuis, van roodbruine bakstenen en met een hoge toren, staat eveneens aan het water en heeft in het midden een grote courtyard. Via een lange rij aan kleine poortjes kom je bij de waterkant, waar de zijpaden van het gebouw versierd zijn met tuinen en fonteinen. Dit alles voor €0; als het er het seizoen voor is, kun je de toren beklimmen voor €7,50.
Tijdens de busreis hadden we onze lunchplek al gespot: een IKEA in de stad. In het behaaglijke restaurant gingen we lekker zitten voor een bordje köttbullar. Een echte Zweedse ervaring ;) en we konden er naar een toilet met allerlei moderne snufjes. Betalen alleen met kaart - simpel tappen op de automaat en je bent binnen -, een beauty bar en rustgevende deuntjes op het toilet zelf. En schoon! Dat was de €1,30 wel waard.
Op naar ons volgende doel: Södermalm, het eiland onder Gamla Stan. We bewandelden Monteliusvägen, een pad langs de rand van de heuvel met uitzicht op Stockholm-centrum. Het mooiste punt is ongetwijfeld Mariaberget, waar de toren van de Riddarholmenkerk precies tussen de pastelgele en beige huizen in staat.
De volgende stop op Södermalm was Tantolunden, een groot en heuvelachtig stadspark. Het is al mooi op de gebaande brede paden, maar zodra je een ongebaand zandpad door het gras naar boven neemt, sta je opeens tussen de rode hutjes, buitenhuisjes en moestuinen, onder de bomen met hun herfstige bladerdek. De houten hekken zijn wit of rood en de rotsachtige paadjes steil en onder de kastanjes en gele, oranje en rode bladeren. Sommige hutjes hebben een kleine veranda met een koffietafeltje. In sommige tuinen staat een witgeschilderd ijzeren poortje, begroeid met bloemen. Bomen hangen vol met rood-groene appeltjes. De zon stond juist aan de goede kant en wierp een gouden filter over dit idyllische tafereel. We zagen honden met jasjes en zelfs een hondje in een kinderwagen. Ergens zat een man op de zanderige bosgrond met een pot verf om zijn tuinhekje een verse laag rood te geven.
Ondertussen bevonden we ons weer op straat en vlak voor onze neus botsten twee auto’s op elkaar bij een stoplicht. Ze reden gauw naar de kant en een jongen en een meisje stapten uit. Ik, de hopeloze romanticus, stel me zo voor hoe dit misschien wel een origineel ontstaansverhaal van een relatie kan zijn, en hoe men op de bruiloft zal zeggen: ‘What started as a car collision ended up in a heart collision.’ Een klein meisje met fel paarse oorwarmers loopt voorbij met een roze poppenwagentje. We passeren de Dog Bakery, met het logo van een Franse bulldog die een koksmuts draagt. In de etalage wordt op een scherm een filmpje getoond van een hond die een cupcake heet (grap van de dag is voor Roel: ‘een pupcake’).
En zo belandden we bij het volgende deel van onze planning: de Stadsbiblioteket. Deze bieb is bijzonder omdat de boeken op twee grote, ronde galerijen staan in een soort rotunda. Het is een overweldigend gezicht: al die rijen, duizenden boeken, oud en nieuw, oneindig veel woorden en wijsheid. En dat onder een enorme witte koepel, die het bruin van de planken en trappen extra benadrukt.
Met de bus reisden we verder, richting het noorden. Daar bezochten we Bergianska trädgården, een grote botanische tuin vlakbij de universiteit. Vijvers vol waterplanten en waterlelies, perken vol bloemen en bijzondere planten, en natuurlijk de hippe kassen waar Villa Augustus jaloers op zou zijn. De trekpleister is Victoriahuset, een glazen greenhouse in de vorm van een koepel vol tropische planten. Helaas was deze al gesloten voor het seizoen, maar door de ruiten heen vingen we toch een glimp op van de enorme leliebladeren op het water.
De zon verdween langzaam achter de huizen en de bomen, en de temperatuur begon weer te dalen. We zetten koers naar een allerliefst Italiaans restaurantje, waar we een knapperige, dunne pizza aten. Toen naar metrohalte Odenplan om op de groene lijn richting Alvik te stappen. Normaal nemen we daar een bus die ons haast voor de deur van onze Airbnb afzet, maar daarop moesten we dit keer te lang wachten. Daarom liepen we in twintig minuten over de steile asfaltwegen langs de prachtige houten villa’s met hun dakkapellen en grote ramen en hoge begane grond, de een nog knusser en warmer dan de ander. Ergens was de stenen muur van een laag appartementencomplex begroeid met rode herfstbladeren, helemaal om het venster van een raam heen, en in de vensterbank stond een lampje dat warm geel licht naar buiten wierp, op het bladerdek. Zo had het raam een warme, rode krans als omlijsting. Het is hier prachtig! Ik zou hier echt kunnen wonen. Wie weet ;)
09-10-2023: Zelfs om vier uur ‘s nachts is Äppelviken nog een knus en gezellig sprookje. Soms ruik je een haardvuur, en verder alleen maar de frisse, zuiverende lucht die tussen de eikenbomen hangt.
We namen de tram naar Bromma en stonden een uur voor boarding op het vliegveld, dat slechts uit één check-in hal ter grootte van een ruime woonkamer en één dito boarding area. De security was nog niet eens open. Een heerlijk typisch voorbeeld van Scandinavische no-nonsense efficiëntie is dan wel weer dat ze de security gewoon wat eerder opengooien omvat de check-in voor onze vlucht - de eerste van de ochtend - al compleet was.
In de lounge, eveneens een interieurfeest van strak, gezellig en netjes, genoten we van een bord vol lekkere broodjes en crackers. Toen was het tijd om te boarden, en in de vrieskou sjouwden we onszelf en onze koffers naar de juiste standplaats. Tijd om te gaan!
Ik heb een paar minuten kunnen genieten van het schitterende Zweedse landschap en de opkomende zon. Daarna viel ik in slaap in een vacht van jas, sjaal en muts, soms even gewekt door lichte turbulentie. Zo ging de vlucht van twee uur snel voorbij. Nu lekker opruimen en zometeen gezellig naar Nederland voor familiebezoek 🥰
Reactie plaatsen
Reacties